Enjoy the little things
Het is middag terwijl ik dit schrijf. Deze ochtend heb ik een route gehad in de thuiszorg. Werken in de zorg heeft het voordeel dat je af en toe een dag door de week of een ochtend of een middag vrij bent, zoals ik vandaag. Even tijd voor boodschappen, poetsen, lunchen met een vriendin of een stukje schrijven voor DeMooiLaarbeekKrant. Het is een koude maar zonnige middag, heerlijk genieten zo schrijvend in het zonnetje. Veel mensen stelden me vanmorgen de vraag of het koud was buiten. Ja, ik weet het, ik heb koude handen, maar dat heb ik ook als de temperatuur uit 2 cijfers bestaat. Natuurlijk komt dan altijd even het gezegde aan bod: 'Koude handen, warme liefde'. Dat is inmiddels een beetje mijn kenmerk als zuster zijnde. Toch maar even opwarmen onder de warme kraan dan. Dat vindt mevrouw X wel zo prettig. Het was een rustig begin van de ochtend, want zodra mevrouw X haar gehoorapparaat uit doet om te gaan douchen, hoort ze niks meer. We voeren alle handelingen uit zoals we gewend zijn en soms maken we nog gebaren om iets duidelijk te maken aan elkaar. Soms ook wel fijn om even niks te hoeven zeggen. Een blik, een lach of een aanraking zegt vaak ook al genoeg en dat blijkt wanneer mevrouw X haar gehoorapparaat weer indoet. Het eerste wat ik altijd zeg is: ''hoort u me weer?'' En het eerste wat zij vanmorgen zei was: ''wat ben je toch een lief ding''. Ik vroeg me af hoe ze hierbij komt, omdat ik niks anders heb gedaan dan haar geholpen met douchen en haar wond heb verzorgd. Ze zei: ''gewoon, hoe je dat allemaal doet''. Was het toch die aanraking, die lach of die blik? ''Fijn om te horen mevrouw, ik doe dat graag voor u''. Dit zijn de kleine dingen die er voor zorgen dat ik mijn werk met een lach kan doen. En ondanks de ellende die je ook vaak te zien krijgt in de zorg, of de bezuinigingen, zijn het deze kleine dingen die het doen. Dat geldt overigens niet alleen voor de zorg denk ik, dat geldt ook zeker voor ons in het dagelijks leven.