'We fietsen gewoon even om'
'Aha', zo dacht ik kortgeleden, 'de kleuterjuffen zetten hun speelmateriaal buiten de klas. De poetsfase is aangebroken, het einde van het schooljaar nadert.' Bereidwillige ouders met professionele poetsvingers wagen zich vervolgens aan de materialen die het gehele jaar rijkelijk belegd zijn met uiteenlopende bacillen. Je hoort het materiaal nog net niet juichen zodra ze een bad krijgen.
Juichen doen heel wat kinderen wel, zodra je het woord 'vakantie' in de mond neemt. Vooral 'grote vakantie' kan leiden tot minutenlange kreten van vreugde. Het begrip 'afscheid' daarentegen heeft tot gevolg dat men niet echt weet wat daarmee te doen. Het zorgt voor ongemak, wat onhandig wegkijken en een onbehaaglijk gevoel waartoe snel een object in de handen wordt genomen om daar de focus maar op te leggen. Duidelijk is wel, het voorvoegsel on- heeft een nauwe relatie met afscheid. Dat voorvoegsel heeft ook de betekenis van 'niet', oftewel: 'Meester, afscheid nemen, da's niet zo leuk'.
Het afscheid nemen uit zich de laatste weken wel in tig momenten die mij elk schooljaar doen verbazen hoe lief en openhartig aanstaande pubers kunnen zijn. Alsof Moedertje Natuur en Vadertje Tijd even iets duidelijk willen maken. Zo is er de 'naschoolhangleerling' die net wat langer blijft dartelen dan normaal. De knaap die een stuk onstuimiger zijn zithouding aanneemt dan je gewend bent van hem. Een andere knul die vaak zijn tranen hoog heeft zitten, maar waarbij het nu lijkt alsof de smeltrivier constant open staat. Een jongedame die zelfs complimenten gaat geven aan de meester over zijn sokken. Leerlingen die samen te breed zijn om door een deur te gaan die nu, ineens, elkaar liefelijk tips gaan geven. Jongens en meiden die plotsklaps details gaan benoemen over het afgelopen schooljaar of het klaslokaal waarin ze zich bevinden die voor anderen onzichtbaar zijn geweest. Kortom, er ontstaat een soort van aaibaar geheel. Dat doet dan het meesterhart sneller kloppen. Zeker wanneer je een toffe zwemactiviteit, voorzien van acrobatische trampolinesprongen, tiki-taka voetbal en ongezond schoolfruit, afsluit om vervolgens terug naar school te wandelen, waarbij ineens, vrolijk bellend, Nienke en Lukas achterop komen gefietst. 'Ja, we mochten wel rechtstreeks naar huis fietsen, maar we wilden even een blokje om.'
Afscheid nemen, het geeft ook ontelbaar vele leuke momenten, maar je moet ze wel willen zien!