Gras

27 juni 2017, 22:37

Met een explosie een gillende keukenmeid waardig vliegen meer dan 100.000 kleine druppels bacteriën de vrije ruimte in om ergens een lekker besmettend plaatsje te bemachtigen. Het seizoen is aangebroken voor een pijnlijke, jeukende, bloedende, lopende of verstopte neus. De voortplantende pollen zijn alom aanwezig en allergische mensen stotteren zich te barsten met rode tranende ogen en een kriebelende keel. Een geruststelling is dat het na het veertigste levensjaar vanzelf minder wordt. Een van de oorzaken is gras. Het groeit altijd, het is net onkruid. Als ik ergens een godsgruwelijke hekel aan heb is het aan grasmaaien. Iedere week weer. Ze hadden de uitvinder van de grasmaaimachine, de Engelsman Edwin Beard Budding die rond 1830 een patent kreeg voor de eerste kooimaaier, wat stuifmeel op moeten laten snuiven, dan zou het heel anders gelopen zijn. Alleen omdat ze op dat eiland aan de andere zijde van de plomp gelijkmatig gras wilde maaien voor spelletjes als voetbal, tennis, rugby, croquet en golf. Daarvoor werd gras gewoon met de zeis gekortwiekt. In Engeland maken ze er zelfs een sport van om zo snel mogelijk met een grasmachine over een stuk grasveld te scheuren. Verenigd in de British Lawn Mower Racing Association, the spiritual home of one of the cheapest and most entertaining ways to experience the thrills and adrenaline rush of grass roots motorsport. Stelletje fanatiekelingen. Sommige mensen vertroetelen gras. Een gelouterde uitspraak luidt: "Met maaien en meste, groeit gras het beste." Voor mij niet weggelegd, tenminste niet meer. Toen het gras twee kontjes hoog was, toen was het pas echt leuk. Het kon niet hoog genoeg zijn. In de jeugdjaren van P. Skauwe had ik alleen daarom al een antipathie tegenover gemaaid gras. Ook kabouters houden niet van gemaaid gras, zij vinden het heerlijk om spiernaakt door het gras te hollen want dan kriebelen de grassprietjes zo lekker onder hun edele delen. Gras groeit altijd, zelfs 's nachts, maar dan moet het wel warmer zijn dan zes graden. Het lijkt wel op baardgroei, daarom heb ik ook een grondige weerzin tegen scheren. Wanneer je het dan eenmaal mooi glad geschoren hebt, verschijnt er een berg zand op je strakke grasveldje. Het resultaat van een zwarte mol die zijn gangen graaft en het zand opstuwt op sommige zwakke plekken in het gras. Wat maakt het uit, het gras bij de buren is toch altijd groener. Behalve na de extreem zonnige dagen van vorige week. Op vele geschoren gazonnetjes ontsproot een licht stroachtige kleurschakering. Laatst sta ik naast een Belgisch heerschap te luisteren bij Muziektuinpodium en komt er een wagen langsgereden met graszoden. "Goh, da's makkelijk", zegt ie, "volgende keer laat ik het gras ook buiten de deur maaien."