Tijd om uit te vliegen
Het was één van de leuzen op het herinneringsboekje wat ik mocht ontvangen op de afscheidsbarbecue georganiseerd door de ouders van de kinderen van groep 8. En vliegen deed het afgelopen jaar, omvliegen zogezegd. Potdikke, wat ging het rap. Van inloopavond ter kennismaking, naar het schoolreisje in september en via de surprise en kerst, hop, naar de adviesgesprekken in januari. Kort daarna lallend de carnavalsoptocht in om direct daarna ons voor te breiden op de Cito-toets. Nadat ook de Koningsspelen weer achter de rug waren was het tijd voor de musicalvoorbereidingen, het in elkaar zetten van de afscheidsviering en gingen we tenslotte ook nog eens op kamp. Om op de terugweg van datzelfde kamp gigantisch nat te mogen worden. De goden weenden omdat deze inspiratievolle, enthousiaste en lieve, jonge mensen de basisschool gingen verlaten.
Op vrijdagochtend (alvorens de grote vakantie officieel van start ging) was bijna de gehele Happy 8 (zo noemde mijn groep 8 van het verleden schooljaar zichzelf) nog even in hun oude klaslokaal. De prijsuitreiking van de Happy 8–competitie stond op stapel, maar ook nog even gezellig samenzijn en kampfoto's kijken was de moeite waard. Van die kampfoto's werden dan ook foto's gemaakt, want de mobielen staken uitdagend uit menig kontzak. De foto's waarop de kinderen sliepen zorgden voor de meeste hilariteit ('ik slaap echt raar'). De klok naderde 12 uur, de tijd dat de school uitging en de vakantie officieel begon. Zodra de bel klonk werd het raam opengezet. Via deze route werden de toekomstig brugpiepers uitgeleid om de toekomst tegemoet te gaan. Een aantal van hen, wilde nog niet meteen weg en maakte een rondje waarna het klaslokaal met een grote glimlach weer werd betreden. Deze wandelroute werd tot driemaal toe gevolgd, om vervolgens definitief het raam uitgestuurd te worden. Uitvliegen valt niet mee na jaren de vertrouwde weg te hebben bewandeld. Toch is er, naast een tijd van komen, ook een tijd van gaan en dus uitvliegen. Weliswaar net als een postduif: hopelijk kom je ook nog eens terug op je oude nest.
Mees Joost