Verbinding
Net als iedere rechtgeaarde Nederlander maak ik me weleens zorgen over de problemen rond bepaalde asielzoekers. Tuig dat met crimineel of ander onacceptabel gedrag boosheid en zelfs angst oproept. Zulke mensen zijn onze gastvrijheid niet waardig, verdienen niet meer dan een enkeltje voetreis naar Verweggistan. Naast overlast, zorgen zij voor een totaal verkeerde beeldvorming. Mensen gaan hen zien als het symbool van 'de asielzoeker' waardoor iedereen met een kleurtje wantrouwend wordt bekeken. Dit gaat ver. De actie van de buurtbewoners in de chique woonwijk in Den Helder die gezamenlijk een duur pand kochten om te voorkomen dat er jonge asielzoekers in worden gehuisvest, kon op veel sympathie rekenen. Dat begreep ik helemaal. Sensatiebeluste media vestigen namelijk maar al te graag alle aandacht op negativiteit en dat beeld nestelt zich in de hoofden van mensen. De 'echte' asielzoekers, de vluchtelingen die uit een zeer onveilige situatie zijn gevlucht met achterlating van alles wat hen dierbaar was, krijgen nauwelijks aandacht. Die zijn niet interessant om voor de camera te verschijnen, want zij leven in de luwte, veel te blij eindelijk een veilige haven te hebben gevonden.
Wel triest dat zij de rekening gepresenteerd krijgen van iets waar ze net zo ver vanaf staan als jij en ik. Ik vind het soms zo pijnlijk als ik hoor over de manier waarop deze mensen worden bejegend. Het is zo oneerlijk. Voor de gevolgen hiervan maak ik wel eens de vergelijking met een situatie van nog niet zo heel lang geleden. Een oud-collega van Marokkaanse afkomst vertelde mij eens over het ontzag dat hij kreeg van enkele vrienden. Ze keken tegen hem op doordat het hem was gelukt een goede baan te vinden. Na tal van afwijzingen vanwege de uitheemse achternaam, voelden die jongens zich ook niet geaccepteerd. Uit onvrede hingen ze rond op straat en dat werd van kwaad tot erger. Zie het tij dan nog maar eens te keren.
In Nederland hebben we de deuren ooit wijd opengezet en dat is mooi, maar alleen met een dak boven het hoofd en geld om te leven, komen deze mensen er niet. We zetten thuis voor onze gasten ook niet alleen de deur open en wat eten op tafel om vervolgens zelf te vertrekken. Toch is dat wat er gebeurt. We moeten de verbinding aangaan en dan kunnen er mooie dingen gebeuren. Hele mooie dingen. Dan kan men zelfs burgemeester van Rotterdam worden….