Net ietsje te eigenwijs!
Mijn hele leven heb ik te maken gehad met eigenwijsheid. Vooral met die van anderen! "Als zuigeling huilde je al zo dwingend!", verweet mijn moeder me later. "Jij vond dat je honger had. Ik vond het nog geen tijd om je de borst voor te houden. Onze allereerste discussie, jongen!" Ik antwoordde vermoeid: "Wie was er toen nou eigenwijs, moeder? Jij of ik?" Ik kan me daar nog steeds erg druk over maken!
Als peuter, kleuter en schoolkind waren er ontelbare aanvaringen. Over van alles, maar vooral over niets! Met als toppunt een onstuimige puberteit. Verwijten over en weer: recalcitrant, elitair, hardleers, eigengereid, tegendraads, arrogant, koppig, dwars, weerbarstig, betweterig en vooral héél eigenwijs. Het ging altijd maar over één onderwerp. Jùllie zijn eigenwijs! Ik niet! Dit soort eigenwijsheid heb ik nu ver achter me gelaten. Genoeg over eigenwijsheid in kleine kring.
Jaren later biedt DeMooiLaarbeekKrant me een groter podium. Een maandelijkse column. Daarin kan ik mijn inmiddels opgedane eigen EIGEN WIJSHEDEN kwijt. Waar gaan EIGEN WIJSHEDEN over? Zeg het maar! Net als vroeger, over van alles en niets. De rolverdeling? Ik heb de hoofdrol. Wie anders? Ik zie iets. Ik hoor iets. Ik vermoed iets. Ik ruik iets. Ik denk iets. Dit soort zaken ga ik met u delen. U, op uw beurt, denkt: "Zal wel! O ja, joh?" Zijn er taboes? Nee. Worden er mensen of groepen gekwetst? Niet onnodig. Is het allemaal waar? Gelukkig niet.
Wat u echt denkt, zal me trouwens een worst wezen. Deze columns zijn voor mij zuiver therapeutisch. Jeugdtrauma's ten gevolge van eigenwijsheid schrijf ik van me af. En u als lezer? Ik hoop één keer in de maand een glimlach op uw gezicht te kunnen toveren met mijn EIGEN WIJSHEDEN. De rest van de maand blijft u gewoon voluit lachen. Kom op! Zo zwaar is het leven toch ook weer niet!
Probeer ik met mijn EIGEN WIJSHEDEN u ergens van te overtuigen? Nee hoor, dat lukt toch niet. Daar bent u nou net ietsje te eigenwijs voor!