Heb je al streng moeten zijn?
Het was na zes weken doelloos liggend en na een verkwikkende zomerslaap tijd om weer eens in actie te komen. Gestommel, stemmen van opwinding, schuivende stoelen …. allerlei geluiden drongen door de stoffen bekleding heen. En plots, daar dat ultrascherpe licht na weken van donkerte. Eerst ging met lomp geweld de lade open, waarna met één ruk de veiligheid van de etui verdween. Vulpen, ook jouw vakantie was voorbij. Dat gold tevens voor Mees. De vragen naar de bekende wegen werden gesteld, maar waren niet meer dan logisch. Kinderen in een nieuwe omgeving verkennen graag: 'Waar liggen de vullingen, scharen of rekennakijkboeken?' Of: 'Wat mag je doen als je klaar bent?' En, weliswaar met een glimlach: 'Mag je hier al om 10.00 uur naar buiten voor de pauze?' Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Dag 1 is gedwee luisteren, dag 2 is de grens verkennen en vanaf dag 3 is het spieken aan de andere zijde: Kunnen we iets de grens oversmokkelen? Beter gezegd; wat tolereert juf of meester nog?
Het zijn intensieve momenten. Kinderen naar je hand zetten, zo'n 25 in getal, vergt uithoudingsvermogen, flink wat geduld, enkele soepele vaardigheden die variëren van humor tot strenge voorhoofdsrimpels, zweetdruppels en verrassende wendingen. Een voorbeeld: 'Jongens en meiden, hebben jullie je taal al vóór je genomen?' Het antwoord van één der heren: 'Nee, achter me!' Een ander illustratieve situatie: 'Vertel eens hoe de Gouden Eeuw aan haar naam is gekomen?' 'Nou,' vertelt een leerling doodserieus 'het zilver was op!' En tot slot tijdens de rekenles een potje logica: 'Kinders, de afbeelding laat aan ons zien dat 12 voorstellingen in de bioscoop zijn uitverkocht. Steeds waren er 63 zitplaatsen gevuld. Wat zouden ze nou van ons willen weten?' Na een momentje van hersengeknisper, waarbij mijn ogen al registreren dat er een set oogjes begint te plezieren, is het antwoord daar: 'Of de film wel leuk was.'
Een jaar vol creatieve ingevingen van een nieuwe bende is van start gegaan. Heerlijk toch? Wat dan ook wel heerlijk is, is het moment dat de jeugd die ik verleden jaar een warm hart toedroeg (en nu nog steeds) even binnenwaait met vuurrode hoofden van opwinding en warmte. In een tsunami aan woorden met de rugzak nog op de rug, drukke gebaren en tot tranen toe geroerde lachsalvo's anekdoot men over gloednieuwe schoolse ervaringen met het zojuist verkregen pepermuntje gevaarlijk balancerend op de tong. Lief he, dat ze nog even langskomen! Prachtig ook, die babbelwispelturigheid: 'Moesten we daar naar Wanroij fietsen, dan worden mijn benen wel echt moe, hoor. En Ilse, die is echt druk, die ken jij niet meester. Die is nieuw. En er zitten nu ook twee Pieters in onze klas en straks hebben we disco en we hebben nog maar echt keiweinig huiswerk (.. teug adem ..) En meester, heb je al streng moeten zijn in deze groep 8?'