Straatvoetbaltoernooi in de Voorbeemd
Redacteur: Jac Babin
In de jaren '90 organiseerde buurtvereniging De Voorbeemd, jaarlijks een oergezellig ministraatvoetbaltoernooi. Seniorenteams waren samengesteld per straat, vier veldspelers met een keeper. De onderlinge strijd was hevig! DeMooiLaarbeekKrant spreekt met een aantal mensen die betrokken waren bij de organisatie: Rinie van Dinther, Anita van Dinther, Twan Habraken, Mario Donkers en Leon de Louw.
Reünie
Het gesprek vindt plaats bij Rinie en Anita van Dinther in de Burgemeester Seelenlaan. De heren en dame beschouwen dit interview als een soort reünie. Foto's worden op tafel gelegd, programmaboekjes bekeken, notulen geraadpleegd, herinneringen opgehaald. Er wordt onderling volop geredetwist over jaartallen en voorvallen. Het geheugen blijkt niet helemaal betrouwbaar.
Buurtvereniging De Voorbeemden
De Voorbeemd telt volgens Mario ongeveer 600 huizen. Een groot aantal wijkbewoners was destijds lid van de buurtvereniging. De buurtvereniging organiseerde een aantal leuke evenementen: een fietstocht, een griezeltocht, uitstapjes voor de kinderen en elk jaar een mini straatvoetbaltoernooi op speelveld De Ratel. De herinneringen vliegen nu over de tafel. "Witte gij 't nog, Twan bij die griezeltocht waarbij het net leek of jullie Marcel zich verhangen had? Zoiets blijft wèl hangen hè, haha! De buurtvereniging heeft volgens Leon gefunctioneerd tot 2002 en is in 2009 ontbonden.
Het ministraatvoetbal toernooi
De Commissie Sport en ontspanning (CSO) hield zich o.a. bezig met het ministraatvoetbaltoernooi. Initiatiefnemers waren Ferd Engels, Geert Kremers, Marcel Habraken, Rinie van Dinther, Twan Habraken. Het toernooi duurde twee weken. De dames- en de juniorenteams werden door de organisatie ingedeeld. De wedstrijden bij de senioren, tussen de straten waren bijzonder fel. "Vooral die van De Wingerd waren fanatiek", lacht Twan. "Al weken van tevoren ging het erop, welke straat de finale zou gaan winnen." Volgens Rinie, was er slechts één keer sprake van een ongeval. Rinie deed als keeper mee. In één van de wedstrijden kreeg hij een bal, vol op 'de edele delen'. "De andere wedstrijden heb ik met een toque (onderbuikbeschermer) gespeeld", lacht hij.
De organisatie liet niets aan het toeval over. Alle taken waren keurig verdeeld. Mario leest voor uit oude notulen: "Kijk hier, vergunningen, EHBO, scheidsrechters, indeling. Kijk hier, leuk! Marcel en Marianne zorgen voor brood en worstjes. Marianne heeft een gaspit en Anita een stevige pan!" Het zal je maar gezegd worden, denkt DeMooiLaarbeekKrant.
Er moest ook geïmproviseerd worden. Ze lasten zelf een krijtwagen in elkaar. Anita maakte met enkele anderen van driehoekige restlapjes, mooie slingers. De saamhorigheid in de wijk was groot.
Op de finalezondag was het één groot wijkfeest op De Ratel. De finalewedstrijd met zowat de hele wijk als toeschouwer, compleet met derde helft. Kinderen werden geschminkt en vermaakten zich op de speeltoestellen. Hans van Dijk, keeper van het eerste elftal van Sparta '25, ging onder de lat staan en probeerde de penalty's van de jeugd te stoppen. Bier kostte 1 gulden, broodje bockworst 1,50. Prachtig was dat, vinden ze alle vijf nog steeds.
Ommekeer
Eind jaren '90 liep de animo terug. Het werd moeilijk om aan vrijwilligers te komen. Veel oorspronkelijke wijkbewoners waren doorgestroomd naar elders. Nieuwe bewoners sloten zich vaak niet aan bij de buurtvereniging. "We hebben nog verschillende keren een huis-aan-huisbericht gestuurd om het tij te keren", zucht Leon. "Zonder resultaat." Het betekende het einde van het voetbaltoernooi en later ook nog van de buurtvereniging. Jammer!
Misschien
"Misschien", zo stellen ze voorzichtig, "misschien zijn er wel wijkbewoners die na het lezen van deze 'Witte gij 't nog', de draad weer op willen pakken in De Voorbeemd. Dat zou mooi zijn! Van de andere kant, beseffen ze dat het anno 2017, toch andere tijden zijn. Of niet dan?
