Ton Leenders
Ton Leenders is niet thuis als DeMooiLaarbeekKrant op de stoep staat. Samen met fotograaf Marcel van de Kerkhof is hij vertrokken naar de trimbaan tussen de Rooijseweg en de Veghelsedijk. Deze 'liefde' heeft hij overgehouden aan de eerste Laarbeekse gezondheidsrace, waar hij teamcaptain was. Eenmaal thuis bij zijn Leida drinkt deze sportieve familieman gezellig een kopje koffie.
Door de eerste Laarbeekse gezondheidsrace is er een schitterende trimbaan in de bossen gekomen. Hoe werd je coach van het eerste Mariahoutse team?
"Ik werd gewoon gevraagd. Er werd gezegd dat het qua tijd wel mee zou vallen. Ha, ha, klopte niet helemaal. We kregen veel opdrachten. Ik ben best fanatiek, wil graag winnen. De leden van mijn team hebben dat geweten. Ik zat sommigen behoorlijk achter de vodden. Er werd al gezegd dat ik er met de zweep over ging. Maar mijn team en ik hebben er goede herinneringen aan en we hebben er een mooie trimbaan aan overgehouden."
Sporten in Mariahout. Dat is vooral voetbal en korfbal?
"Er is ook judo en paardrijden. Tennis wordt door de jeugd minder gedaan. Het is goed om te sporten. Het is een sociale bezigheid. Zeker de gezondheidsrace. Het is geweldig om zoveel mensen aan te zetten tot bewegen. We zijn zelfs in Den Haag geweest om ons project te presenteren. Er wordt steeds minder bewogen. Vroeger lagen wij altijd op straat te spelen, maar tegenwoordig wordt er veel gecomputerd. Kom van de bank af en ga lekker naar buiten."
Naast sportman ben je een familieman.
"Mijn schoonmoeder heeft lange tijd naast ons gewoond. Het huis stond een tijdje leeg en het is steeds gebruikt om familie uit het buitenland te laten logeren. Dat was erg gezellig. Ik lijk erg op mijn moeder Dinie, die in Mariahout ook allerlei vrijwilligerswerk doet. Ik praat makkelijk en draag ik graag mijn steentje aan de samenleving bij. Je kunt wel commentaar leveren op dingen die georganiseerd worden, maar dan denk ik, organiseer zelf maar eens mee, dan zie je pas wat erbij komt kijken."
Het prachtig kunnen timmeren heb je van je vader?
"Als jongen van tien, elf jaar oud mocht ik al met mijn vader, die timmerman was, mee. Er stroomt geen bloed door mijn aderen maar zaagmeel. Alles wat je hier in huis ziet heb ik zelf gemaakt. Het vak timmerman is aan het uitsterven en het is zo'n prachtig beroep. Het is genieten als ik van sloophout weer iets nieuws heb gemaakt. Ik kan met kleine dingen tevreden zijn. Je hoeft alleen maar om je heen te kijken hoe mooi onze omgeving is. Ik ben een tevreden mens."
De pen gaat naar Kirsten Foolen uit Lieshout.