Agenda vergeten
'Meester, krijgen we in groep 8 ook een agenda?' Ik kon daar bevestigend op antwoorden, wat vervolgens een overduidelijke 'Yes' tot gevolg had. Spoedig in het nieuwe schooljaar was het zover. De agenda werd uitgedeeld. 'Mag ik deze oppimpen?' 'Mag ik de agenda kaften?' 'Wanneer moet ie mee?' 'Wat mag je er allemaal inschrijven?' 'Ook de verjaardag van je goudvis?' Op de beurt wachten was er even niet bij, de ongeduldige jeugd wilde zo snel mogelijk weten wat er allemaal mee moest gebeuren. Nadat dit allemaal in een verre van recordtijd was gebeurd, werd de agenda de volgende dag weer trouw meegenomen. Nu is dat boekwerk niet elke dag nodig op de basisschool, dus was de nieuwigheid er snel af voor een heel stel van de leerlingen. Een week later, tijdens het moment dat er werd gezegd: 'Neem je agenda voor je neus?' Er ging een vinger omhoog. Het gezicht wat daaronder tentoongesteld werd sprak al boekdelen, maar met een vizier en een vriendelijke blik riep ik zijn naam: 'Ja Harold, wat wil je kwijt?' 'Nou meester, ik heb mijn agenda thuis laten liggen.' De kop was eraf, zo was mijn gedachte, dit is de eerste, er zullen er nog velen volgen. 'Oke, en nou?' Ook dat antwoord was voorspelbaar. Sinds jaar en dag worden dan de schouders opgetrokken ten teken van dat men het niet weet. Ook nu was dat het geval. Mijn voorspellingen in mijn hoofd hadden nog een 100% score: 2 uit 2. 'Weet iemand anders een optie hoe dit nu op te lossen?' En natuurlijk, die was er. 'Pak gewoon effe een kladblaadje en schrijf het daarop. Dan moet je het alleen thuis in je agenda schrijven.' Harold vond dit wel prima en sjokte naar de bak met de kladblaadjes. Het moment van opschrijven was aangebroken en ook Harold schreef op wat er gezegd werd. Behalve de gymspullen, want, zo gaf hij vol overtuiging aan: 'Dat onthoud ik wel.' Tot het donderdag was en iedereen bij het gele paaltje stond te wachten. De rugzak waarin de gymspullen meestal fris gewassen in te vinden zijn was bij Harold niet aanwezig. 'Goh Harold, waar zijn je gymspullen, kerel?' De euhm die volgde was voldoende om een slak te zien verdwijnen achter een paaltje. Het hoge woord kwam eruit: 'Vergeten…..' Voordat de smoezen kwamen, brak een klasgenoot al heel gevat in. 'Tsja, dan moet je je agenda maar niet vergeten en ook gewoon opschrijven dat je gymspullen dan en dan nodig zijn.'