Dag buren
"Kan het *** niet stiller?" Het is half 12 's avonds. De onderbuurvrouw staat aan de voordeur in haar pyjama te schreeuwen. Manlief en ik zijn begin twintig en wonen in een klein flatje in de Bloemenbuurt in Helmond. Overdag zijn we veel weg vanwege studies, maar op dagen dat ik thuis probeer te studeren draait de onderbuurvrouw de radio op tien. Alle flatbewoners kunnen van haar muzieksmaak 'genieten'. Om tien uur 's avonds moet het volgens haar rustig zijn, al 'genieten' wij volop van haar nachtelijke escapades. Een omgevallen stapel spullen drijft haar nu tot razernij. Gelukkig weten wij, avondmensen, haar te sussen. De dagen daarna is ze weer vriendelijk en zingt luidkeels boven haar muziek uit. Terwijl ik bezoek ontvang en de flat toon hangt ze over het balkon. "Hee Marie-Christine, weet jij dat ik precies kan horen wanneer jij naar de WC gaat?" roept ze. "Jij klatert meer dan je vriend." Mijn bezoek kijkt me meewarig aan en ik heb moeite om niet keihard te gaan lachen.
De naoorlogse gehorige 'flat' heeft een kleurrijke bevolking. In drie woonlagen wonen we twee aan twee. Wij boven, onze naaste buren vluchten als ze anderen zien. Onder ons de muziekliefhebster en een bejaarde dame. Op de begane grond woont een echtpaar van rond de zestig die alles in de gaten houden met daarnaast een jonge meid, met een turbulent liefdesleven. Onderbuurvrouw houdt me van de perikelen op de hoogte. Haar laatste 'matje' heeft veel voor zijn meissie over. Op zijn scooter tuft hij Helmond rond om een leuk tuintje aan te leggen. Bij opgebroken straten scoort hij klinkers en keien die hij in haar achtertuin deponeert. Een houten hondenhokje wordt 'prachtig' delfts blauw geschilderd. Hij graaft een vijver en flankeert het gedrocht met plastic planten en bloemen. Vanaf mijn balkon sla ik de tortelduifjes gade. Helaas breekt al snel de pleuris uit. Luid schreeuwend verbreekt het liefdeskoppel middenin de nacht de relatie, waarna 'matje' snel ingewisseld wordt voor een exemplaar met minder groene vingers. 's Winters staat het delfts blauwe hondenhok er groezelig bij. De knalgroene plastic planten hangen treurig onder een dun laagje sneeuw. Vergane glorie van een eens zo'n mooie liefde.
Lang woonden we er niet, maar af en toe rijd ik door de straat. Mijn eerste woning met eigen buren. Herinneringen aan de eerste stap in volwassenheid. Met kleurrijke Helmonders en elke dag burendag.