Hysterisch leren
Op vrijdag voor de herfstvakantie werd de leerlingen nog even een topotoets onder de neus geschoven. Europa deel 2 was gevraagd voor deze dag voor te bereiden. Denk dan aan de landen in de Balkan en de voormalige Sovjetunie. Dat zijn er nu zo'n tien meer dan jaren geleden en met minder toegankelijke namen als Montenegro en Moldavië. Ook geen landen waar leerlingen uit groep 8 hun zomervakantie spenderen, dus die landen uit de kop kennen heeft even aandacht nodig. Nadat deze landen al in het huiswerkboekje zijn geoefend wordt een week voorafgaand aan de toets aangegeven dat dit heuglijk moment aanstaande is. Mooi een week de tijd om de leerstof in te plannen. Elke dag een paar landen oefenen en deze dagelijks herhalen en uitbreiden. Een reis maken kan helpen en topomania is geschikt om het via de pc te oefenen, zo geven de leerlingen zelf aan. Nu nog wel even die leerplanning nakomen en niet de verkeerde landen leren!!!!
Europa deel 2 wordt verwoed opgeschreven. Hopelijk letten ze op het gebruik van hoofdletters en is het ook leesbaar wat ze opschrijven. Een Slavisch handschrift wordt niet geaccepteerd. Na een x aantal minuten draaien de eerste leerlingen hun blad al om; missie geklaard. De snelle afgeleiden werpen hen een jaloerse blik toe, bij hen is het marathonpeinzen begonnen: 'Welk land was dat ook alweer?' En dan weet je het wel, de kans dat die naam hen nog te binnen schiet is net zo groot als de kans dat het rouletteballetje op jouw nummer valt.
De toetstijd is om, de bladen worden ingeleverd en het uitwisselen over waar welk land thuis hoorde is begonnen. De 'oh ja's' overstemmen al het andere geroezemoes en balende armgebaren zijn het gevolg van hoe Bulgarije eigenlijk geschreven had moeten worden: 'Oh nee, ik heb een trema op de e gezet!'
Tot slot wisselen we nog even onze leerstijlen uit. Best waardevol, zo horen ze van elkaar hoe ze dit hebben voorbereid. 'Vertel eens Job, hoe heb jij dit gedaan?' Job antwoordt enthousiast: 'Nou, we noemen dat hysterisch leren. Jort wijst dan met zijn vinger een land aan (dit gaat met lomp geweld en op dreigende toon) en ik moet dan zo snel mogelijk stresserig antwoorden. En dit gaat heel snel.' Jort, die achter Job met een brede grijns mee zit te knikken en zo op het eerste oog weinig stress lijkt te hebben, beaamt dit. 'Dat ging best goed!' En blijkbaar onthoud je het dan ook goed, vertelde Job nog. 'Onder stress leren blijft het bij mij goed hangen.' Prettig dat hij nu al de kansen tijdens stressvolle tijden weet te pakken. Talentje voor de toekomst!