Cadeautje
Met de drukinkt aan zijn vingers duikt manlief achter het stuur. Over een uur moeten we bij een bruiloft aan de andere kant van Brabant zijn. De afgelopen dagen genoten we van de herfstvakantie en hadden tijd genoeg om een origineel cadeau in elkaar te zetten. Waarom moet altijd alles op het laatste moment?
Het idee voor het cadeau was al een tijdje geleden 'geboren'. Het bruidspaar vroeg een origineel cadeau. Van genodigden werd een ervaring of een belevenis gevraagd. Ergens in april gaan we dus samen op stap. Maar de uitvoering werd toch weer een last-minute projectje. Je zult altijd zien dat op dat moment de printer weigert of dat je het ludiek bedachte A4tje net op zijn kop print. Wonderwel ging alles deze keer goed, maar toen manlief het resultaat aan dochter toonde bleek de achterzijde nog nat te zijn en was de tekst uitgelopen.
Originele cadeautjes, altijd lastig. Oudste werd afgelopen week achttien en wat geef je dan? Mijn ouders gaven een gouden ringetje met briljantje. Dolblij was ik met het cadeau, al droeg ik het weinig, want ik ben geen sieradenmeisje. De originele verpakking, plastic doosje met gouden opdruk met daarin twee stukjes schuimrubber, staat intact in mijn kledingkast. Daarom wil zoonlief geen horloge. "Die draag ik toch niet, zonde van het geld." Uiteindelijk vraagt hij om een plastic klarinet die hij met carnaval kan gaan gebruiken. Dit is nou niet het emotionele cadeau dat ik in gedachte had. Praktisch is het wel.
Laat ik nu een hekel hebben aan praktische cadeaus. Ooit hoorde ik een moeder die een strijkbout kreeg voor Moederdag. Geef me bloemen, bonbons, desnoods parfum maar géén strijkbout. Hier schatje, om ons wasgoed strak te krijgen, waardeloos.
Een memorabel cadeau was er eentje voor een Abraham. Om de aardige vijftiger eens lekker te laten blozen had ik mijn zinnen gezet op een cadeau met een erotisch tintje. Mijn voorpret, ik zag Abraham het cadeau al uitpakken in een volle kamer, verdreef mijn gêne. Maar waar vind je in Laarbeek zo'n lastminute object. Bij drogisterijen zag ik nergens een schap met dit soort artikelen. Toen ik een drogist voorzichtig naar het voorwerp vroeg (ik zou toch niet de eerste zijn?) werd hij rood tot achter zijn oren. "Zoiets…zoiets verkopen wij niet." stotterde hij. Ik had niet verwacht dat mijn verhaal op het feest zo'n hoge ogen zou gooien. Had ik uiteindelijk nog een origineel cadeau.