Brabanders
'Zo Skauwe, jij komt dus uit Brabant?' Wanneer ik deze zin uit de mond van een niet-Brabander hoor ben ik altijd extra op mijn qui-vive. Alsof wij een soort van tweederangsburger zijn binnen Nederland. Nu moet ik eerlijker wijs wel beamen dat de indruk me weleens opdringt en dat de gedachte me beangstigd dat sommige menselijke exemplaren uit onze provincie zo maar eens direct uit de klei getrokken zijn. Interviews op televisie worden niet voor niets ondertiteld. Maar toch, sommige dingen doen wij anders en dat vindt de rest van Nederland nu eenmaal gek. Neem de volgende typisch Brabantse eigenschappen, uitdrukkingen en gewoonten. Alles is van 'Ons'. Onze huizen, tuinen, auto's zijn allemaal 'van ons', ook mensen zijn van 'ons'. Het is ons moeder, ons mam, onze vaddur of ons pap. De bakker vraagt: 'Hoe is het mè jullie moeder?', terwijl ik moederziel alleen in de winkel sta. Hiermee verbasteren we het tutoyeren tot een vousvoyeren overgoten met een gezellig smakelijk zacht sausje. Logischerwijze koppelen we daar dan ook maar meteen hullie mam en zullie aan vast. De oudste dochter heet Zus en de oudste zoon wordt Broer genoemd. Erg consequent zijn we zelden. Wij hebben het over 'hij' als we een 'zij' bedoelen. Als een Brabander het heeft over een 'hij' betekent dat niet automatisch dat het om een mannelijke persoon gaat. 'Hij kwam vannacht niet thuis want hij was bij zijn vriendje, hij draagt graag strakke korte rokjes en hij komt wat later.' We hebben hier waarschijnlijk niet te maken met een homo. Dat kán wel maar de kans dat het hier gaat om een meisje is net wat groter. Brabanders zijn verrassend. Zeer ruimdenkend ook. Een gayparade vinden wij maar niks. Je bent gewoon wie je bent. Man, vrouw, homo, transgender. Da makt ammaol niks uit. Afkorten is ook een manier om ergens iets over te vertellen. Na het vertellen van een verschrikkelijke gebeurtenis wacht je op een dito antwoord: "Wat een afschuwelijk verhaal heb je me net verteld. Niet te geloven. Heb je daar nog gevolgen van ondervonden?" Deze laatste drie zinnen worden als volgt samengevat: "da minde gai niet?" Brabant is koffie, plakje cake, rode pluche gordijnen en eiken meubelen. Wanneer we ons werk af hebben zijn we afgewerkt hoewel in de rest van Nederland alleen voor olie geldt. De schrikreacties zijn niet uit de lucht wanneer je verteld dat je om halfdrie bent angereeije. En we zijn bourgondisch. Communiefeesten, carnaval en de vrijdagmiddagborrel. Hele koffietafels worden soldaat gemaakt om vervolgens over te gaan op drank. "Gift ome Harrie nog een pilske en taante Truus een sherrieke. Dreug stoan, dè zou onze Kees niet wulle." Allemaal typisch Brabants, ik vinnut skôn.