Zakenman

17 november 2017, 14:31

Zijn vader had hem geadviseerd richting Nederland te vluchten. Volgens hem waren daar de beste kansen een nieuw bestaan op te bouwen. Dit wist hij zeker, voor zijn werk had hij vele landen over heel de wereld bezocht. Het was ook zijn vader die hem had gesmeekt om te vertrekken toen hij meermaals ternauwernood ontkomen was aan de bommenregen. Pas toen zijn 13^e vriend was omgekomen kon hij het opbrengen. Hoe moeilijk was het om zijn ouders achter te laten, zij durfden de tocht niet meer aan. Te oud en teveel lichamelijke klachten. In Damascus had hij zijn zaakjes goed voor elkaar, verschillende bedrijven en veel mensen in dienst. Een huis als een paleis. Overal had hij de touwtjes strak in handen, een rechtvaardig zakenman maar zijn wil was wet. Die instelling nam hij mee naar Nederland in de veronderstelling ook hier een succesvol bedrijf op te starten. De tijd in het asielzoekerscentrum viel hem zwaar en hij keek reikhalzend uit naar het moment dat hij aan een gemeente zou worden toegewezen. Hij snakte naar rust en privacy om zijn wonden te laten helen en te werken aan een nieuw begin. De teleurstelling was enorm toen bleek dat het anders uitpakte. Zijn nieuwe onderkomen bleek ongeveer gelijkwaardig aan dat in het AZC. Zo trof ik hem aan bij de eerste kennismaking, teneergeslagen, continu sigaretten rokend. Hij had kennis van de auto-industrie en ik vond een vriend bereid om hem te laten zien hoe een gedegen Nederlandse garage in elkaar steekt. Er kwam even iets van een glinstering in zijn ogen. Misschien kon hij eens meelopen? Helaas, wie betaalt het wanneer er wat gebeurt? Hiervoor is geen verzekering. Opnieuw enthousiast, nu over een deel van een garage waar hij zelf iets kon opstarten. Helaas, de Nederlandse wet- en regelgeving liet het niet toe. Vanaf toen werd alles wat we aandroegen vriendelijk en dankbaar ontvangen maar toch terzijde geschoven. De puf is eruit. Wel houdt hij zich keurig aan de regels en doet ook zijn vrijwilligerswerk trouw.

Terug naar Syrië is geen optie, dan moet hij meevechten in een zinloze oorlog terwijl al wat hij bezat in zijn weggevaagde bedrijven was geïnvesteerd. Mogen we in zo'n geval meer flexibiliteit verwachten? Blijvende dankbaarheid? Hij is veilig en heeft een dak boven zijn hoofd.

Ik denk van niet, uiteindelijk gaat het ook hier om mensen, net zoals jij en ik.