Merel Schepers
De KletskopPEN gaat naar Merel Schepers (29) aan de Baverdestraat in Lieshout. De Mariahoutse kocht samen met haar partner, timmerman Joris Dekkers, bewust een oud huis in Lieshout. Het opknappertje is prachtig verbouwd met hulp van veel vaklui in de familie. In de woonkamer brandt de houtkachel behaaglijk en springt hond Tjeu vrolijk rond.
Merel, de pen komt via Bart jouw kant op. Waar ken je hem van?
"Bart is een goede vriend van ons. Joris zat bij hem al in de klas op de Bernadetteschool. Ik zat een klas lager. Bart zit ook in het clubje van negen vrienden, waarvan er zes komend jaar de Alpe d'HuZes fietsen. Heel bijzonder. Sowieso is het een club die zichzelf bewezen heeft."
Hoe bedoel je?
"Op 3 maart hebben wij, na een zwangerschap van vierentwintig weken, onze zoontjes Ties en Jens verloren. In zo'n verdrietige periode leer je wat vrienden voor je kunnen betekenen. En je beseft, dat ons verlies veel mensen geraakt heeft. We kregen reacties van mensen van wie we het misschien niet verwacht hadden. Dat kleine steuntje doet veel goeds."
Dit is een verhaal waar ik echt stil van word.
Ja, Ties en Jens waren heel mooie mannetjes, die karakter uitstraalden en waarin wij onszelf al herkenden. Het doet heel zeer; dat zoiets moois in verdriet eindigt. Ergens zou ik wel antwoord willen waarom dit gebeurd is, aan de andere kant ook niet. Veel mensen denken dat zoiets niet meer voorkomt, maar dat is wel zo. Het mooie is wel, dat Ties en Jens me moeder hebben gemaakt."
Het is moeilijk nu om over te stappen naar een ander onderwerp, maar je zegt zelf: 'hou het luchtig'. Zullen we het over Tjeu hebben? Wat betekent de hond voor jou?
"Met altijd een beestje om je heen, moet je erop uit. Dat deed ik altijd al, maar nu nog meer. Hij voelt het aan als ik blij of verdrietig ben. Je zou het misschien niet zeggen, maar het is een rasechte poedel. Maar om hem als een echte poedel te laten trimmen, dat willen we niet. Het is een rauwdouwer."
Wat voor werk doe je?
"Ik werk met dove/slechthorende jong volwassenen met een verstandelijke beperking. Heel mooi werk. Ze zijn blij als je komt en als je gaat. Dat zie je in gebaren, in die lach, en in het kleine wat je doet, bijvoorbeeld een rondje lopen. Dat kan al voldoening geven."
En wat doe je om te ontspannen?
"Voetballen bij de dames in Mariahout! En als ik vrij ben ga ik graag wandelen of een boterham eten bij ons pap en mam. Ik vind het heel fijn om mensen om me heen te hebben. Ook heb ik zes jaar gespeeld bij toneelvereniging Mariahout, maar daar ben ik nu mee gestopt. Ik ben nog wel steunend lid."
Tot slot. Bevalt het je in Lieshout wel als Mariahoutse?
"Ik woon hier heel fijn en hou van het dorpse. Ons maak je niet gelukkig in de stad. Maar dat we ooit teruggaan naar Mariahout, sluit ik niet uit."
Merel geeft de pen door aan Theo van der Zanden uit Beek en Donk. Over twee weken lees je zijn verhaal.