Fietsperikelen
Hoe kan ik dat nu vergeten zijn terwijl het met koeienletters in de plaatselijke media gestaan heeft: "Burgemeester Van der Meijden van Laarbeek breekt sleutelbeen en pols bij val". Geen letter, komma of uitroepteken heb ik eraan besteed terwijl fietsen een van de dingen is die ik met onze burgervader deel. P. Skauwe heeft dan wel nooit de titel Nederlands Kampioen wielrennen voor bestuurders sectie burgemeesters gewonnen, maar met vallen maak ik een goede kans. Vallen verbindt, evenals de EBHO-er het rechtersleutelbeen en de rechterpols.
Ooit komt het toch onherroepelijk ter sprake, dan kan ik het beter voor zijn. Op mijn helblauwe stalen ros fiets ik over alle straatjes en fietspaden van onze idyllische fusieplaats. Dan mag ik graag het nuttige met het aangename verenigen en het aangename nuttigen in een van de plaatselijke etablissementen waar gerstenat bovenaan het menu staat. Bij Van Dijk, Thuis, Bavaria Brouwerij Café, De Pelgrim, 't Huuske, de Koekkoek, van de Burgt, Stout, de Tapperij, van Lieshout en zelfs bij Pluk of het Paviljoen zet ik mijn rijwiel graag even tegen de eerste de beste lantaarnpaal die ik zie om op het terras of aan de bar een glas te ledigen. Tot nu toe is er geen vuiltje aan de lucht, zoals in de voorlaatste ronde van NK wielrennen voor gemeentebestuurders in Beek en Donk. Het begint pas wanneer het tijd wordt voor de thuisreis, doorgaans een hels avontuur.
Welnu, na het acrobatisch bestijgen van de velo volg ik de witte lijn op de weg zo dicht en risicoloos als mogelijk is op dit moment van de vaak al enkele uren ingetreden nacht. Fietsen is klaarblijkelijk niet mijn ding na het resumeren van alle Laarbeekberichten. Bij de derde bocht, onder een hoek van negentig graden naar rechts, neemt mijn fiets het stuur van me over en heeft duidelijk een andere richting in gedachten dan mijn beide armen. Deze onderlinge onenigheid leidt tot een neerwaartse beweging van zowel vervoermiddel als berijder met als gevolg een horizontaal liggend tweetal. Gevoelloos hervatten we onze reis huiswaarts. De volgende dag doe ik niet onder voor de verslagen tegenstander van de bokswedstrijd in de films Rocky één tot en met vijf. Tot op de dag van het neerkrabbelen van dit relaas is de pijn in mijn lichaam niet verdwenen. Niemand die zich hierover bekommert overigens. In tegenstelling met onze snelle B van ons B&W wil ik zelfs niet winnen, hoogstens van de zwaartekracht. "It's all in the game", was Van der Meijdens nuchtere reactie tegen enkele omstanders. Nou dat kan ik niet zeggen. Op de eerste plaats zijn er op mijn valmoment weinig toeschouwers, op de tweede plaats is brandschoon ook niet geheel volgens de waarheid.