Veel gedachten van Pieter Jouke in Ons Tejater
Hij had beter verdiend. Pieter Jouke stond op zaterdag 9 december, in een matig gevulde zaal, in Ons Tejater zijn cabaretvoorstelling "Dingen die ik dacht" te presenteren. Dat deed hij op onnavolgbare wijze. Aan die half lege zaal wist hij een mooie draai te geven. Niet iedereen is intelligent genoeg om zijn woordspelingen te snappen en daarom waren veel mensen naar de prinsenreceptie en de kersthappening gestuurd. In elk geval wist hij zijn publiek te boeien in een voorstelling van anderhalf uur. Opvallend vaak zijn cabaretiers kinderen van een dominee. De dominee kwam vaak langs in zijn gedachtegangen. Van hem leerde hij hoe belangrijk het is om een ambitie te hebben. Dat hebben van een ambitie liep min of meer als een rode draad door de avond. Hij vroeg het publiek naar ambities en wist daar met goede kwinkslagen op in te haken. Het was verrassend te horen dat hij al zestien jaar lang op de planken staat. Vanaf 2001, en hij hield een hele verhandeling over het jaar 2001 vóór Christus. We weten nu dat in dat jaar het glas is uitgevonden. Zijn kinderen passeerden ook de revue in zijn teksten die als strooigoed op de grond lagen. Ook een vriend die goede raad gaf en een Marokkaan die zijn pad kruiste. Er zat een diepere laag in zijn presentatie. Er was over na gedacht en niet voor niets was de titel van zijn programma "Dingen die ik dacht". Even zong hij een lied en zijn stem was verrassend mooi. Tussen de bedrijven door las hij gedichten voor die hij uit zijn achterzak haalde. Om stil van te worden. Hij is een meester in woordspelingen. Van tijd tot tijd was hij serieus en dan weer laconiek. Na anderhalf uur was het afgelopen en kreeg hij een daverend applaus. Dat had hij verdiend en eigenlijk ook een vollere zaal. Volgende keer misschien.
Nelly de Groot-Cooijmans