Een nieuw begin
Ze was mijn eerste 'cliënt' voor vluchtelingenwerk. Een jong meisje nog, geen ouders meer. Wel twee kleine broertjes en een zusje. Ze had ze achter moeten laten in een vluchtelingenkamp. Het verdriet daarover was groot. Ze sprak geen woord Nederlands, ook geen Engels, dus converseren werd handen- en voetenwerk. Ze hoopte snel naar school te kunnen en tot die tijd zou ik haar alvast wat van de taal bijbrengen. Een hele opgave, zeker voor zo'n ongeduldige tante als ik.
Ik nam haar mee op ontdekkingstocht door Laarbeek en hielp haar met de post en alles wat nodig was. Als mensen weten dat je dit werk doet, krijg je van alles aangeboden. Ze was overal blij mee en verraste me regelmatig met de meest originele combinaties van de kleding die ik voor haar meebracht. Ontroeren kon ze me ook, als ik aan haar gezichtje zag dat ze weer een nacht wakker had gelegen door alle zorgen. Dan zocht ik naar manieren om haar gedachten te verzetten. Fietsen bijvoorbeeld. Eigenlijk vond ze alles goed als ik maar kwam. 'Altijd alleen bank zitten niet goed' zei ze dan. Ze wilde heel graag gaan werken. Wanneer we langs het verzorgingshuis kwamen vlakbij haar huis dan zei ze vaak dat ze daar graag als vrijwilliger aan de slag wilde: 'oude mensen vind ik leuk'. Maar wat kon ze doen zonder dat ze de taal beheerste?
Toen kwam het moment dat ik besloot om daar toch maar eens een gokje te wagen. De ontvangst was meer dan hartelijk en ja, ze wilden het wel met haar proberen.
De reactie na haar eerste week had niet enthousiaster kunnen zijn: 'Heeeeeeeel leuk','heel heel leuk, allemaal leuke mensen, dankjewel dankjewel, ik ben heel blij, heel blij'. En ik deelde die blijdschap. Maar dan vooral omdat er mensen zijn die haar een kans gegeven hebben, die verder kijken dan een buitenlands meisje dat echt nog wel het een en ander moet leren. Maar dit betekent zóveel, de opstart naar een betaalde baan, echt integreren, een toekomst. Zo weinig moeite kan zoveel positiefs in werking zetten. Niet alleen voor zo iemand als zij. De wereld wordt individualistischer wordt gezegd, maar uiteindelijk kunnen we toch echt niet zonder elkaar.
Daarom gun ik van harte iedereen in het nieuwe jaar de juiste mensen op zijn of haar pad, want dán kom je pas echt verder.