Met de TGV naar Madrid:
Op mijn bucketlist stond nog immer een rit te maken met de TGV. Toen de gelegenheid zich aandiende nam ik dat met twee handen aan. Met een bevriend echtpaar, gevieren een lang weekend naar de Spaanse hoofdstad Madrid met de TGV. Opstappen in Valencia, door de beveiliging waar mijn koffer werd gescreend en ik eerder het gevoel kreeg te zullen gaan vliegen. Nouja… indirect was dat ook zo (knipoog). In de práchtige TGV kreeg ik een ruime plek toegewezen waar een vliegtuigpassagier jaloers op zou zijn. Eerste klas. Dus dat begon met een glas champagne, een actueel dagblad (of had ik misschien liever een glossy?), wat te eten/happen/snoepen… het kón niet op! Ondertussen gleed de schone leegte van het Spaanse landschap aan mij voorbij. La Mancha; het land van Don Quichot en Sancho Panza, die met hun paard en ezel tegen de talrijke windmolens vochten. Na een vloek-en-een-zucht stapte ik uit de TGV in hartje Madrid, waar ik zo´n honderd meter verderop een állerschattigst hostalletje had gereserveerd en van waaruit de oude binnenstad makkelijk te bewandelen viel. Eerst maar eens naar het beroemde Puerta-del-Sol (het levendigste deel van de stad) om de bronzen beer met de aardbeienboom te bewonderen, hét symbool van Madrid. Het zeventiende eeuwse rechthoekige plein: Plaza Mayor, waar onder de arcaden van vier verdiepingen hoge gebouwen een tafeltje te scoren viel voor wat tapas en een sangria. Kriskras door kleine winkelstraatjes, wat lunchen en in de avond dineren in een superspaans restaurantje. De tweede dag stond een museum op het programma. Het Museo-del-Prado wilde ik graag bezoeken omdat daar het origineel hangt van "De tuin der Lusten" van Hiëronymus Bosch (El Bosco in het Spaans). Maar ik wilde ook graag Picasso's Guernica zien… en laat die daar nou tegenover hangen in het Museo-Nacional-Centro-de-Arte-Reina-Sofia. Picasso won het van Bosch, dus stond ik voor zijn enorme 20ste-eeuwse werk de grijze triestheid van de oorlog te bewonderen. Picasso uitte zijn geschoktheid op dit immense doek omdat de Nazi's een drukke marktdag bombardeerden op 26 april 1937 in de Baskische stad Guernica. Ik weet niet meer hoe lang ik voor dat doek heb staan kijken. Te kort, want ik had een afspraak in het verschiet om een flamenco mee te mogen maken door een groep mannen. Ik had me daar weinig van voorgesteld maar achteraf gezien was dit de mooiste die ik ooit gezien heb (tot nu toe). Madrid was koud, het regende en persoonlijk vond ik de stad té onoverzichtelijk groot. Hoe mooi de kastelen, de kathedralen, de gezellige tentjes ook waren… Madrid kon mij niet bekoren. Ik ken Spanje inmiddels op mijn duimpje, heb bijna alle grote en kleine steden bezocht maar Madrid is afgezakt tot onderaan de ladder. Alhoewel… het Prado moet tóch nog een keertje! De terugreis met de TGV naar Valencia was wederom een feestje.
Hasta próxima vez. Adios. Ik groet Laarbeek met Spaanse zonnestralen. Anne Wittebol-Aarts. www.FincaErbalunga.com
