Veerkracht
Januari is een maand die voor veel mensen niet snel genoeg voorbij kan gaan. Na al het moois dat we elkaar tijdens de feestdagen hebben toegewenst, gaan we vol vertrouwen het nieuwe jaar in. Als januari vervolgens zijn saaiste kant laat zien, blijft er van al die sprankels maar weinig over. Dit jaar helemaal, er lijkt maar geen einde te komen aan het grauwe en sombere weer. Dus wordt er weer heerlijk geklaagd. Erger vind ik het voor de mensen die er echt somber van worden.
Een Syrisch gezin dat sinds kort in Laarbeek woont, had het net voor de feestdagen nog flink voor de kiezen gekregen. Door het zoveelste bombardement in hun thuisland was de vrouw en de drie kinderen van een neef om het leven gekomen. De neef zelf lag zwaargewond in het ziekenhuis. Ik kreeg het nieuws van hen te horen toen ze op het punt stonden naar familie elders in Nederland te gaan. Syriërs zijn echte familiemensen die veelvuldig tijd met elkaar doorbrengen. De behoefte om samen te zijn was door de omstandigheden nu alleen nog veel groter.
Ik bezocht ze weer voor het eerst na de kerstvakantie. Onderweg op de fiets vroeg ik me af hoe het met ze zou zijn. Het zou me niet verbazen als het troosteloze weer hun trieste stemming nog versterkt zou hebben. Hoe flexibel deze mensen zijn, bleek maar weer eens toen ik mij bij aankomst ontdeed van mijn druipende jas. Ik blijf Nederlandse dus automatisch begon ik meteen over het weer. Waren zij de regen en de grauwe lucht ook zo beu? 'Oooh, nee', was het weerwoord. 'Wij kunnen toch fijn naar binnen? Wij zijn veilig. Wij zijn heel gelukkig, heel gelukkig in Nederland, zoveel fijne mensen, wij hebben weer een huis, mijn kinderen kunnen naar school. Wij kunnen leven, alles goed'.
Wat een veerkracht. Ondanks alle ellende toch het positieve blijven zien. Die houding zie ik maar bij weinig Nederlanders. Ik besluit daar ter plekke om hun voorbeeld voortaan te gebruiken als mensen vragen waarom ik vrijwilliger voor Vluchtelingenwerk werd. Je gaat veel beter zien wat wij hier allemaal hebben. Je wordt er gewoon een veel dankbaarder mens van.
Geen grauwe lucht die daar wat aan kan veranderen!