Vervlogen tijden...uit oude doos!
Er wordt soms zó positief veel over vroeger gepraat, hoe 'beter' het was, betere mentaliteit, betere spelers, betere eenheid en beter kantinebezoek! En daarom wil ik het er hier óók even over hebben! Ik wil wel aangeven waarom ik 'die goeie ouwe tijd' nu even aan wil halen. Afgelopen week werd mij gevraagd of ik enkele spelers kende op een oude zwart-wit foto, via de mail mij toegestuurd. Meteen viel mijn oog op die jongen met die wilde haardos, die naast mij geknield op het hoofdveld poseerde. Dat was Bertje Biemans, uit het leven gerukt na een zeer noodlottig ongeval met zijn, zelf zuur verdiende, 'brommer', geschept bij het oversteken. Inderdaad valt deze gebeurtenis niet tot die goede oude tijd. Als je zo een vriend, team- en klasgenoot verliest op 16-jarige leeftijd, heeft dat een enorme impact op eenieder die Bertje kende op wat voor manier dan ook. Ik herinner hem in ieder geval als een spelertje met een geweldige bevlogenheid voor het spelletje voetbal! Gelukkig zijn er natuurlijk ook heel positieve en gelukkigere momenten aan te wijzen! Niet alles is op een negatieve manier aan het veranderen. Dat er heel andere tijden plaatsvinden op het moment, is een feit, maar tijden veranderen nu eenmaal en daar moeten we mee 'dealen' of we doen dat niet. Kijk naar 'Andere tijden sport' en je zult weer mooie tijden herleven, maar er soms ook met weemoed aan terugdenken. Zo denk ik verder met plezier terug aan de woensdagmiddag-trainingen tijdens de juniorenperiode, waar je met spelers van allerlei kaliber, een competitie speelde tegen andere 'gemixte' elftallen. Met Borussia Mönchengladbach behaalden we destijds de finale en wonnen deze overtuigend op het alom bekende grasveld 'op de Koppelen'. Ook de uitwisselingen met Badgrund, gelegen tegen de toenmalige Oost-Duitse grens aan, waren een hele belevenis voor ons als zijnde pupillen. Ook telden we erg op de eindtoernooien op het einde van het seizoen. Met de bus vertrokken we dan 's morgens vroeg naar bijvoorbeeld Terneuzen, alwaar we een heus interland-toernooi mochten spelen. Ook de gulden die we van thuis mee kregen, werd goed besteed en met een kleintje frikadel en een frietje met, was je net een gulden kwijt en De Visser werd een thuishaven na een gespeelde wedstrijd, waar we met het elftal nog de schijnbewegingen eens dunnetjes over deden. Vaak werden er ook wedstrijden afgelast, maar niet voor ons! In de stromende regen gingen we met ons team dan maar zelf ballen op één of ander veldje, na eerst bijna gejankt te hebben omdat het niet doorging. Tijden veranderen wel, ja! Later was je ook nog zeer vereerd als je uitgekozen werd, voor het alom bekende Pinkstertoernooi, bestemd voor talenten en jeugd onder de 21 jaar. Voetballend tegen Duitse en Belgische clubs, gerenommeerde Nederlandse verenigingen zoals RBC en ook een jaar het tweede elftal van PSV, genoot je van de belangstelling en het voetballen 'op niveau', waar ook de meer plaatselijke clubs acte de présence gaven. Allemaal herinneringen, gebeurtenissen uit de zogeheten oude doos en ik kan er nog wel tientallen meer noemen. "De gretigheid, betrokkenheid en verbondenheid met al wat toen voetbal heette, is niet meer, of in ieder geval een stuk minder", wordt wel eens gezegd. Het is er allemaal wel, maar het is anders, wordt anders beleefd en...het is maar hoe je er tegen aan kijkt, toch? Je kunt er altijd iets van maken!
R. van den Enden