In de wind...
Wat doe je als je door griep geveld bent en op zondagmiddag beroerd op de bank ligt? Juist ja, luisteren naar Radio Kontakt, via live TV, het lokaal/regionaal programma. Maar waar ik denk verblijd te worden met enthousiaste verhalen en verslagen van spannende wedstrijdminuten, hoor ik alleen maar sombere, zware stemmen die mij de koorts nog meer doen stijgen! De ene verslaggever uit de regio is niet te verstaan door een zeer waarschijnlijke emotionaliteit, daar zijn club aan het verliezen is. De ander ziet het al niet meer zitten vóór de rust en dat is dan ook allemaal te merken aan de manier van praten. Weer een andere verslaggever komt onverwachts aan de lijn, terwijl onze sportcommentator achter de knoppen, toch echt iemand anders verwachtte. Hierbij was ook nog de verbinding met de heren van een abominabel gehalte, stonden ze 'vaak in de wind' vond de regisseur, vielen grote stukken van het gesprek weg en was het volgen van de verslagen echt niet om aan te horen, wat natuurlijk erg jammer is, daar volgens mij velen deze uitzendingen volgen! Nee, het was op de velden al net zo slecht als de evenveel verbindingen, die er gesloten werden. Toch vreemd en volgens mij totaal niet nodig met al die mogelijkheden in de multimedia. Was dit vroeger ook zo, of vertelde men gewoon hoeveel het geworden was, als men thuis kwam?
Ik ben de zondagmiddag er niet veel beter van geworden en waar ik hoopte dat alle wedstrijden op de radio nóg spannender zouden zijn dan in het echt, kwam ik bedrogen uit. Misschien ook wel omdat alle ploegen uit de regio er van langs kregen en de techniek zéér te wensen over liet...
R. van den Enden
P.s. In mijn vorige column gebruikte ik de naam Bertje, waar deze 'Wimke', Wim Biemans had moeten zijn. Mijn oprechte excuses hiervoor!