Esther Béguin–van Koert
Als 6-jarige wilde ze directeur worden van het schildersbedrijf van haar vader in Scheveningen. Maar het leven had iets anders voor Esther Béguin–van Koert (45) in petto. De Scheveningse belandde in Beek en Donk. "Een echte schollenkop; recht voor de raap, maar met een klein hartje", lacht Esther.
Esther, hoe kom je van Scheveningen, via Nuenen, in Beek en Donk terecht?
"Pascal en ik zijn één van de eerste chatters geweest. In 1999, in de tijd dat je nog via het modem ging inbellen. Dat was zo spannend. Ik hoor die piepgeluidjes van het inbellen als het ware nog steeds. Toen mijn computer een virus had, adviseerden ze mij om contact op te nemen met Pascal. Hij zei: "Ik maak jouw computer, als jij komt strijken. Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben nooit meer weggegaan."
En jullie belandden in Beek en Donk?
"Ja, ik kon niet wennen aan Nuenen. Dit huis kochten we binnen één dag, terwijl we op diezelfde dag een groot Rockabilly-feest organiseerden. In huis is er al veel verbouwd. We proberen het in de jaren '50 stijl te krijgen. De Amerikaanse keuken van 1949 is daar een mooi voorbeeld van. Bovendien ben ik sinds ik hier woon, gewend geraakt aan de Brabanders", glimt Esther.
Je was actief tijdens de gezondheidsrace 2.0 en vervolgens voor 'Laarbeek Werkt'. Vertel eens.
"Ik vond opeens dat gekke briefje over de gezondheidsrace in de bus. Ik dacht dat is om af te vallen. Dat leek me wel wat, maar het was toch ook iets anders. Hoe blond kun je zijn? Die gezondheidsrace heeft me zoveel goeds gebracht. Ik was het geloof in mezelf kwijt door een burn-out. Maar tijdens de gezondheidsrace stond ik niet onder druk en ontdekte ik mijn kwaliteiten. Dat ik mensen kon motiveren en dat ik sponsors kon vinden. Misschien wel door mijn groene haar destijds. Bij de gemeente mocht ik stage lopen, door tussenkomst van Joan Briels en Rianne Schwillens. Een simpele tussenkomst, maar met zo veel effect. Ingrid van Dooren heeft me hierbij geholpen en ik ben haar zo dankbaar. Sindsdien doe ik weer mee."
Hoe is Laarbeek Werkt ontstaan?
"Voor het nieuwe WMO-beleidsplan werd er gezocht naar nieuwe ideeën vanuit de gemeenschap. Zeven ideeën konden daarmee een subsidie ontvangen van vijfhonderd euro van de gemeente. Ik heb het idee 'Laarbeek Werkt' gewoon spontaan op een briefje tussen al die andere plannen geplakt. Ik kreeg veel stemmen en hulp om het mee op te zetten. Inmiddels zijn veel mensen aan werk geholpen. En dat allemaal omdat we het samen deden en zelf konden bepalen wat we nodig hadden. Mijn eigen baan heb ik trouwens niet via Laarbeek Werkt gevonden, maar ik heb er wel het meest aan gehad", lacht Esther tot besluit.
Esther geeft de pen door aan Hasna Rezqui. Over twee weken lees je haar verhaal.