That Old Vineyard (deel 1)
Begin vorige eeuw bestonden wijnvelden vaak uit een bonte verzameling van druivenplanten. Hoe meer verschillende rassen hoe beter. De belangrijkste reden hiervoor was dat verschillende rassen, verschillende oogstmomenten hebben en daardoor samen wat minder kwetsbaar zijn voor weersinvloeden en een mislukte oogst. Het was dus veiliger om veel soorten te hebben. Dit soort velden kom je in de hele wereld bijna nergens meer tegen.
Tegenwoordig groeit op praktisch alle velden exact hetzelfde ras, is iedere plant exact hetzelfde geënt en gesnoeid en groeien ze langs leidraden allemaal precies in dezelfde richting. Iedere plant heeft hetzelfde aantal druiventrosjes. Het is nog net niet zo dat aan ieder trosje evenveel druiven zitten maar het scheelt vast niet veel. Deze moderne velden zien er zeer verzorgd en gecultiveerd uit, zijn eenvoudig te oogsten en leveren een maximale opbrengst kwaliteitsdruiven per hectare.
In het Douro-gebied zijn er tussen de moderne velden nog enkele "Old Vineyards" zoals we die rommelig ogende velden noemen met hun enorme diversiteit aan druiven. Commercieel zijn ze niet zo interessant omdat ze door hun ouderdom een zeer geringe druivenopbrengst per hectare hebben, (op de plek van een kapotte plant is nooit meer iets in de plaats gekomen). Intussen heb ik verschillende mooie Colheita's kunnen maken van zo'n Old Vineyard, daarover schrijf ik graag een volgende keer.
Maarten van Luyt, geboren en getogen in Lieshout, schrijft over zijn leven als wijnboer in Portugal. www.luytwijn.nl
