Errug teleurgesteld........
Het is dinsdagochtend 27 februari 2018, zo tegen de klok van half zeven. Bij een temperatuur van -7 voel ik me lekker op mijn fiets, op weg naar mijn werk. Een paar honderd meter van huis, in de Harmonielaan, gaat het echter al mis. Vanachter een geparkeerde auto komt plotseling een andere fietser de weg op rijden en een fikse botsing is het gevolg. Wij komen daarbij beiden ten val, waarbij ik behoorlijk letsel oploop.
Na de smak tegen het wegdek wilde ik opstaan, maar had al snel door dat er het één en ander niet goed zat bij mijn ribben. Dus daar lag ik, plat op het wegdek, veel pijn en ijskoud. De man met wie ik in botsing was gekomen, was intussen opgekrabbeld en probeerde mij overeind te helpen. Al gauw zag hij de ernst van de zaak ook wel in.
Na een minuut of vijf gelegen te hebben, ben ik met behulp van het andere slachtoffer toch naar het trottoir kunnen krabbelen, om daar zelf de hulpdiensten en het thuisfront op de hoogte te stellen van de situatie. De ambulance is gekomen en wij zijn naar het ziekenhuis vervoerd om onderzocht te worden. Na het maken van röntgenfoto's bleek wat voor inwendig letsel ik had, namelijk een gebroken rib en een klaplong.
Intussen ben ik sinds zaterdag 3 maart weer thuis, waar ik verder kan herstellen. Toch is er iets waar waar ik wel héél erg in teleurgesteld in ben en wat ik graag kwijt wil.
Kort na het ongeval, waarbij wij hulpeloos op het wegdek liggen, gaan bij een woning waar wij op straat liggen, op de bovenverdieping de gordijnen open en staat er een persoon te kijken wat er voor zijn/haar deur gaande is. Die persoon heeft even naar ons staan kijken en de gordijnen weer gesloten. "Gelukkig", dacht ik, "hulp". Maar wat schetste mijn verbazing: Dus niet. Totaal geen actie. Geen telefoontje naar hulpdiensten, geen woorden van eventuele troost, zelfs geen dekentje tegen de kou totdat de ambulance zou arriveren. Gewoon lekker binnen blijven. (tja, 't is tenslotte -7)
Ik wil daarom diegene even laten weten hoe ontiegelijk teleurgesteld ik in die persoon ben voor het bieden van nul-komma-nul hulp. Dikke duim (omlaag, wel te verstaan!)
Met vriendelijke groet,
Eén van de teleurgestelde slachtoffers