Wies Raaijmakers
Redacteur: Jac Babin
DeMooiLaarbeekKrant is op bezoek bij Wies Raaijmakers. Deze krasse dame is geboren in 1929 en woont sinds 1 maart in De Regt. Om precies te zijn Beverstraat no 57. Wies is een geboren Beekse. Veel mensen kunnen haar kennen. Ze stond aan de wieg van de gezinszorg in Beek en Donk. Vanaf 1958 woonde Wies in Badhoevedorp en Maarheeze. Sinds kort, weer lekker 'thuis', in Beek en Donk.
Weer thuis
"Het voelt ook weer als thuis", vertelt Wies en wijst op de prachtige orchidee, die op tafel staat. "Gekregen van kinderen uit een gezin waar ik destijds gewerkt heb." Van 1946 tot 1955 werkte Wies als gezinsverzorgster in Beek en Donk. "Ik heb op veel plaatsen achter de voordeur kunnen kijken", lacht, Wies. "Maar daar zeg ik niets over, jongen!", zegt ze stellig. "Ik woon hier nog maar net, maar ik heb toch al verschillende keren gezichten gezien, waarvan ik denk: "Bende gij d'r nie ene van…?"
"Omgekeerd iets minder", lacht Wies. Als zeventienjarige gezinsverzorgster zag ik er natuurlijk heel anders uit, met mijn opvallende… rode haren!"
Sociaal
"Ik ben geboren op een boerderij, in de Dr. Timmerslaan. Ons gezin bestond uit vier jongens, Jan, Wim, Nico en Tonnie en twee meisjes, ons Dina en ik. Ons Dina woont in Boerdonk. Onze Jan is bekend van de brandweer, de heemkundekring en zijn groentekwekerij. Mijn vader en moeder waren heel sociaal. Mijn vader was lid van de Vincentiusvereniging. Die vereniging ondersteunde arme gezinnen. Kwam er bij ons een moederke vragen om een kookseltje aardappelen, dan kreeg ze van mijn vader een volle zak mee. Dat sociale hebben we van onze ouders en ik heb dat weer doorgegeven aan mijn kinderen."
Gezinszorg
Wies vertelt dat ze aan de wieg stond van de gezinszorg in Beek en Donk. "Tot mijn zeventiende volgde ik daarvoor een opleiding in Helmond. Met mijn hartsvriendin Lena van de Leemputten heb ik de gezinszorg voor Beek en Donk opgericht. Juffrouw Schoofs, een onderwijzeres die destijds in de Oranjelaan woonde, deed het schrijfwerk. Lena en ik het veldwerk. Als we 's avonds naar huis fietsten overlegden we welke gezinnen het hardste hulp konden gebruiken. Ik bezocht ook gezinnen om te beoordelen. of het echt wel nodig was. Een gezin betaalde per week zeven gulden vijftig! Wij zelf hadden een mager loontje en vaak werkten we voor niets. Het was verantwoordelijk en afwisselend werk.
Bijvangst
"Ik deed een mooie 'bijvangst' tijdens mijn werk", lacht Wies. "Ik leerde mijn latere man kennen, Huub van Grinsven, de zoon van de molenaar uit Aarle. Met hem ben ik getrouwd en we zijn in Badhoevedorp gaan wonen, want hij werkte bij vliegtuigfabriek Fokker. Zwanger worden lukte aanvankelijk niet. Onze huisarts gaf een mooi advies: "Vrouwke", zei hij. "Je moet terug naar je geboortegrond, Brabant!" Die raad hebben we opgevolgd. We zijn in Maarheeze gaan wonen. Daar hebben we twee kinderen op de wereld gezet: Jos en Henriëtte. Er zijn inmiddels ook vier kleinkinderen, allemaal opvallend met hun… rode haren!"
Vlotte vertelster
Wies is een vlotte vertelster die gemakkelijk contact maakt. Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die Wies nog kennen uit haar jeugd of van haar werk als gezinsverzorgster. "Kom gerust eens binnen lopen", zegt ze uitnodigend. "Dan gaan we lekker zitten kleppen over Beek en Donk van vruuger, mee un tas koffie d'r bij!"