Vrijdag de 13e...
Omdat Jezus op vrijdag-de-13e is gekruisigd en Rome altijd op die dag executies uitvoerde is dat vanaf die periode een ongeluksdag voor de mensheid. Wel raar dat het katholieke Spanje die ongeluksdag dan heeft op dinsdag-de-13e en het Italiaanse Rome op vrijdag-de-17e! En hoe zit dat dan met Nederlanders die in Spanje wonen (knipoog)? Op vrijdag-de-13e reed ik vanaf mijn wekelijks te geven schilderles vanuit de kustplaats Calpe richting huis waar ik een enorme spiegel zag staan bij de basura (vuilnisbakken) en dat leek mij de moeite waard om even te stoppen om te kijken. Ik ben tenslotte túk op basura-spulletjes! Er reden een paar irritante bumperklevers achter me, dus ik moest moeite doen om een veilige plek te vinden om te keren. Dat lukte en ik reed terug naar de spiegel. Er stond een grote kartonnen doos voor die ik opzij schopte en dacht daarbij dat ik iets hoorde piepen. Ratten? Héél voorzichtig maakte ik de doos open en WTF… zag vol afschuw vier pasgeboren kittens op de bodem liggen. Voor de spiegel had ik totaal geen interesse meer. De witte poesjes waren meer dood dan levend. Jahoor… dat had IK weer. Vrijdag-de-13e! Wat ben je toch een ongelófelijke HUFTER in hoofdletters als je zóiets flikt, mede om het probleem bij een ander neer te leggen. Hoelang lagen deze pluizige poesjes al in deze donkere doos, hoelang was hun treurende poezenmoeder naar ze op zoek? Stuk-voor-stuk droeg ik ze mijn auto in en reed in sneltreinvaart naar huis waar ik ze in een wijndoos op een zachte badhanddoek drapeerde. Ik wreef zand en stof uit hun pluizige haren waardoor ze het wat warmer kregen en met een pipetje kregen ze ieder drie staafjes koemelk. Ik had geen idee of dat veel-, weinig of goed voor ze was, maar ze knapten zienderogen op. Door naar de dierenarts. Daar had ik meer van verwacht, maar kreeg de tip om de poesjes af te leveren in het nabijgelegen Benissa waar een groot honden-en-katten-opvangcentrum is gehuisvest. Daar aangekomen werd ik alleraardigst ontvangen en werden de "mazzelpoesjes" liefdevol van mij overgenomen. Mazzelpoesjes? Het was vrijdag-de-13e, een ongeluksdag. "No siñora… vrijdag-de-13e is in Spanje een gewone geluksdag zoals alle andere dagen, behálve dinsdag-de-13e"! Zo zie je maar. Voor mij als Nederlandse voelde het als vrijdag-de-13e, voor de Spaanse mazzelpoesjes was het waarschijnlijk de gelukkigste dag van hun nog korte poezenleven. Nadat ik me twee en een half uur om de vier kittens bekommerd had kon eindelijk mijn weekend beginnen. Mijn gedachten gingen uit naar de HUFTER. Karma is a bitch only if you are. Die krijgt het binnenkort zwaar te verduren voor wat hij de poesjes heeft aangedaan. Want iedere actie krijgt zijn reactie. Ik opende mijn mailbox en kreeg het een na het andere leuke bericht. Boekingen voor mijn sfeervolle gastenverblijf, aanvragen voor schilderworkshops en of er een hondje mocht komen logeren. Kijk… dát bedoel ik nou. Iedere actie zijn reactie… Hasta la pròxima vez.
Adios! Ik groet Laarbeek met Spaanse zonnestralen. Anne Wittebol-Aarts. www.FincaErbalunga.com
