Jorieke Manders
Tekst: Dieuwke Kommerij
Foto: Jan Jansen
De KletskopPEN vervoert uw redacteur naar Jorieke Manders (36) in Mariahout. Het woord 'vervoert" is niet voor niets gekozen. Jorieke Manders wist dat ze iets wilde doen met sport of logistiek. Het werd de logistiek. "Dat is nooit een verkeerde keuze geweest, maar ik ben geen vrachtwagenchauffeur", lacht ze.
Jorieke, een dame in de logistiek. Wat doe je?
"Ik werk op de Fontys Hogeschool in Venlo, bij ILEC (International Logistiek Expertise Centrum) en geef les in vakken die te maken hebben met logistiek, onderzoek doen, projecten. Niet aan de reguliere Hbo-student, maar aan mensen die vanuit het bedrijfsleven binnenstromen. Ik leer mensen bijvoorbeeld hoe ze zorgen voor goed voorraadbeheer en hoe een magazijn efficiënt wordt ingericht. Of denk aan het beeld 'van korrel tot bier of borrel'. Hoe gaat dat proces eigenlijk? En hoe zorg je voor een goede afstemming tussen al die stapjes die gemaakt worden? Wat kan beter? Theorie verklaren naar de praktijk en meer ..."
Dus dat onderzoek jij?
"Ja, onderzoek en advies geven is mijn ding. Ik ben nu aan het promoveren en druk bezig met mijn proefschrift. Daarin gaat het ook over de wisselwerking tussen logistiek en de factor mens. Die mensfactor is belangrijk. Waarom lukt iets juist wel of niet? Wat kan je als medewerker overzien? Ik hou van de diversiteit hierin en vind dat je de mens nooit uit het oog moet verliezen!"
Een drukke baan, heb je nog vrije tijd?
"Jazeker. Ik sport veel: tennissen, fietsen, zwemmen, … Als 7-jarige begon ik in Mariahout al met judo. Op mijn 16e belandde ik op de NK in Maastricht, maar was veel te veel onder de indruk om daar te presteren. Wel is het me gelukt om 2e en 3e te worden van district Zuid-Nederland en heb ik de tweede zwarte band."
Nog steeds in touw voor de judo vereniging?
"Vanaf 2002 ben ik betrokken bij de judovereniging in Mariahout, als coach en bij de organisatie van activiteiten. Later ook in het bestuur als voorzitter, nu als penningmeester. Uiteindelijk doe ik het voor de 'smile' op de gezichten van de kinderen. De club bestaat nu 40 jaar en daar mag ik deel van uitmaken, mooi."
Wil je daar iets aan toevoegen?
"Ik zou graag het kind, waarvoor we het allemaal doen, centraal willen stellen. Daarbij kan de afstemming tussen de diverse sportclubs nog beter, zodat we niet in elkaars vaarwater zitten. Graag wil ik benoemen dat een vereniging niet zonder ouders kan die zich vrijwillig inzetten. Ook al heeft iedereen het druk, het is de enige manier om een club overeind te houden. Gelukkig hebben we die mensen. Die wil ik hierbij graag in het zonnetje zetten!"
Jorieke geeft de pen door aan Pierre Steegs in Lieshout. De volgende keer lees je zijn verhaal.