Prutten in de Watermaand
Een knap zonnige dinsdagmiddag in juni, de Watermaand net van start. We stapten met z'n allen de fiets op om richting Aarle-Rixtel te trappen. We waren uitgenodigd door het IVN om aldaar een 'natuurlijke' activiteit te beleven. Bij het IVN aangekomen na een luidruchtige etappe startten we in de buitenlucht in prima omstandigheden. De ene helft van de club ging blootsvoets het blote voetenpad op, de andere 50% nam een schepnet ter hand, droeg in de andere klauw een emmer en peurde met diezelfde schepnet het poeltje af op zoek naar het rijke leven onder het water. Prutten werd het genoemd door de jonge begeleider die enthousiast op z'n Havaiana's de jeugd instrueerde en begeleidde. 'Op zoek naar een dikke bloedzuiger' was het devies, waarna er vooral torren, watervlooien, een waterschorpioentje en 'een dooie vis' werden geschepnet. De vis bleek een visje van pak en beet 4 cm lang, welke al spoedig ten prooi viel aan andere waterdieren: 'IEL, dat rare kriebelbeest vreet die vis op!'
Het blote voetenpad was ook een succes. Het waden door de sloot was een hels karwei, maar het modderbad werd vol overgave betreden. Een weddenschap over een aantal euro's was voor Guus het moment om ook de rest van zijn lijf in de modder te doen smijten. Al moddertrappelend deelde hij de verbouwereerde groep mee: 'Ach, een modderbad op z'n tijd is goed voor je lijf, varkens gedijen er heerlijk bij! Dus, kom erbij!!!!! '
Tot slot werden er prachtige natuurfoto's bekeken. Natuurfoto's gemaakt door leden van fotoclub 'Kieknou'. 'Kieknou, wa skon', waarbij er gewezen werd op de vele tentoongestelde foto's. Daarmee werd ook direct het dialectenfestival voorbereid, waar we later die week enthousiast te gast waren. 'Dizze vos is verrekes skon op de ploat voastgelit'. En dat mag gezegd worden, de foto's maakten indruk bij de kinderen uit de 8e groep.
Net zoals de flinke smakkerd die Jeri maakte, nadat we net de fiets hadden bestegen om ons retourtje te completteren. Ons rustpunt in de klas had niet in de gaten dat zijn schoenveter van de rechtersneaker een eigen leven ging leiden; de wapperende vezels verenigde zich met zijn trapper. Zodoende kwam er een abrupt eind aan zijn ontspannen omwentelingen en Jeri kuste wat ruw het asfalt met zijn knie. Licht gehavend zette onze dappere rijwielheld zijn stalen ros kort daarop weer in gang, nadat Guus hem een flinke hand had geholpen. 'Modderbadje nemen zou ik zeggen, Jeri, helpt altijd!'