Willy Bouw na 49 jaar Staadegaard met pensioen
Tekst: Dieuwke Kommerij
Foto: Mark Barten
Lieshout – Willy Bouw uit Mariahout werkt vandaag voor het laatst in het magazijn bij Staadegaard in Lieshout. Dan zit het erop. Na negenenveertig jaar gaat Willy met pensioen. "Het is goed geweest", vertelt hij. DeMooiLaarbeekKrant brengt een bezoekje aan het 85-jarige bedrijf aan de Beekseweg.
"Nu wordt het een lange vakantie"
"Ik hoef niet zo op de voorgrond", vertelt Willy Bouw bescheiden. Maar blijkbaar dacht zijn werkgever daar anders over door de MooiLaarbeekKrant te benaderen. Negenenveertig jaar is ook niet niks. "Die tijd is eigenlijk heel snel gegaan", vertelt Willy, die als 16-jarige startte in de werkplaats aan de Dorpsstraat. "Ik weet het niet 100% zeker, maar volgens mij kreeg ik werk via Jack Staadegaard, een vriend van mijn vader. Ik was eigenlijk machinebankwerker, en ging aan de slag als monteur. Dat heb ik ongeveer acht jaar gedaan. Toen er een plekje vrijkwam in het magazijn, ben ik dat gaan doen. En daar ben ik gebleven. Dat betekende wel altijd binnen werken en niet meer op pad om bijvoorbeeld een nieuwe machine weg te brengen", concludeert Willy.
Geen wachtlopen, maar Staadegaard
Tijdens zijn werkperiode moest Willy in dienst. Hij vertelt daarover: "Als ik in het weekend wacht moest lopen, dan probeerde ik daaronder uit te komen. Dan gaf ik iemand geld om voor mij in te vallen, en dan ging ik naar Staadegaard. Dat lukte bij mij altijd vrij goed. Die mannen konden altijd wel geld gebruiken voor een biertje en bij Staadegaard verdiende ik meer ", lacht Willy. Hij denkt met plezier terug aan de tijd dat hij tussen de middag op zijn brommertje naar huis ging om warm te eten. "Dat was in die tijd zo", aldus Willy. "En in 1980 verhuisde het bedrijf naar de Beekseweg en moest alles in twee dagen hiernaartoe. Het was daar allemaal klein, maar volgepropt, dus nog een hele klus", weet Willy te vertellen.
Terugkijkend en vooruitblikkend
In die bijna vijftig jaar heeft Willy veel dingen zien veranderen. Het leukste vond hij het om voor elk seizoen de machines klaar te maken. Maar kwamen vroeger de klanten aan de balie, nu gaat er veel via de mail. "De klanten ken ik dus van naam, maar ik heb daar geen gezicht bij. Dat doet de tijd", vertelt Willy. "En zaten vroeger de adressen van de klanten gewoon in mijn hoofd, nu is daar de TomTom. De tijd die door zijn pensioen vrijkomt, daar hoopt Willy nog lang van te mogen genieten. "En die besteed ik niet aan de computer. Ik ben altijd wel bezig met sleutelen, met het repareren van bromfietsen en daarmee toeren. Maar eerst kijk ik wel hoe het loopt; ik wil iets doen wat ik zelf kan bepalen."
