Lekke band
Laten we eerlijk zijn, het gaat allemaal niet meer zoals vroeger als je ouder wordt. Maar dat is geen reden om niks meer aan te pakken, zelfs al vinden anderen om maar "kalm aan te doen". Dat maak je zelf wel uit.
"Pap", zei mijn kleinzoon laatst tegen mijn zoon Ad, "ik heb een lekke band, kan opa die niet plakken? Ik weet zeker dat hij dat graag doet". "Je moet opa niet te veel vragen," had Toon gezegd, "hij kan dat niet meer. Ga naar Luuk, die doet dat in een paar minuten." Dat hoorde ik ondanks mijn slechte gehoor, en ik was behoorlijk pissig, zoals ze tegenwoordig zeggen. Onze Toon plakt geen banden meer zoals ik vroeger, maar hij moet niet in mijn winkel komen. "Kom maar bij mij met je fiets," zei ik tegen Adje. Maar eerst moest ik nog mijn voorbereidingen treffen, ik had in geen 20 jaar meer een fiets geplakt. Ik kocht zo'n plakdoosje en voor de zekerheid nog een reserve-binnenband. Auto buitengezet om plaats te krijgen in de garage. Ik pak de fiets bij het stuur en zadel zoals je een konijn bij zijn oren pakt om hem op de kop te zetten. Maar dat lukte me niet en ik moest hem eerst kiepen en dan weer ondersteboven rechtop zetten. Eerst kijken of het ventieleke lekt, daarvoor moet ik hem eerst oppompen. O ja, een pomp, daar had ik niet aan gedacht, die moet ik even bij de buren halen en daar kom ik niet weg zonder een kop koffie. Na de pauze draai ik de moer van het ventiel los, maar dan zie ik geen ventielslangetje, ze hebben andere modellen tegenwoordig. Nog een ringetje losdraaien tegen de velg aan, en de band kan eraf. Dat gaat best met drie eetlepels, ik had niet in de gaten dat er in het doosje ook bandafnemers lagen. Dan met je vingers voelen of er ook spijkertjes in de band zitten. Dan komt pas het fijnere werk, het vinden van het gaatje. Je speurt met je lippen de opgepompte binnenband af en als dat niet lukt druk je hem in een bak met water tot er bobbeltjes komen. Je poetst de zere plek droog en plakt er dan een passende pleister op. Band nu weer halfzacht oppompen en de buitenband weer over de velg halen, met je handen over de band wrijvend in de richting van het ventiel. Ineens klinkt een bevrijdend "flop" en het varkentje blijkt gewassen". Hoop je dan.
Om vijf uur belt Toon of de fiets van Adje bij ons staat, die moet naar de fietsenmaker. En of ik vanmiddag mijn middagdutje wel heb gedaan. "Kom hem maar halen,", zeg ik. We moeten efficiënt werken, las ik in de krant. Ik heb er twee uur en een kwartier van genoten, en ik voel me er goed bij.
80-plusser-klusser
Gerard ten Thije