Bedankt Luuk!
Na een puffend warme zomer was het midden augustus aftrappen; schooljaar 18-19 maakte haar debuut. Ook voor mij een 'debuut'. Groep 7 is mijn nieuwe domein. Hopende op een minder warm lokaal dan voorheen kwam ik al snel bedrogen uit. De hitte was goed blijven hangen en de zon deed ook in Mariahout-Centraal nog immer iets te goed haar best. Mijn zweetdruppels klaagden steen en been dat ze veel te snel buiten moesten gaan spelen. Niets aan te doen, het is nu eenmaal zo. En dat vertelde ik de kinderen in de klas ook zodra ze mopperend hun vulpen ter hand namen of wanneer ze 'alweer' hun rekenboek op tafel moesten nemen. 'Ik vind dat saai', won het in de eerste week van het nieuwe schooljaar van 'Hartstikke tof dat we weer gaan spellingen, meester'. Men was nog geen groot fan van het gevarieerde assortiment vakken wat in groep 7 op het menu stond en ook nu nog staat. Aan mij om de vakantiemodus om te buigen naar een gretig stel '7-eners' die gaan genieten van kleine succesjes en originele momentjes.
Zo'n origineel momentje ontstond in week 2. De kwaliteit om plots iets op te merken of onvoorzien iets te laten gebeuren lag hieraan ten grondslag. Het bezorgde de meester grote ogen van verbazing. Het was de les aardrijkskunde. We spraken samen over de manieren van op reis gaan. Het vliegtuig kwam daarbij ook ter sprake. Angst is dan vliegensvlug opgesomd en komen de verhalen bij de groep 7-ers rap van de tong. Zo ook van Luuk die vertelde over zijn moeder, die ook vliegangst bleek te hebben. Nu waren er al veel verhalen voorbij gekomen over familieleden die het vliegtuig liever meden dan dat ze er naar exotische oorden mee moesten, maar het verhaal van Luuk kreeg zo'n ongebruikelijke wending, dat de normalerwijze zo scherp reagerende klas ineens met stomheid was geslagen. Luuk vertelde, nadat hij de beurt had gekregen: 'Mijn moeder heeft ook vliegangst. Ze is bang dat ze dan neer zal storten. Ze is ook bang voor kippen …..' Je hoorde de 'huh' als een F16 door de hoofden tollen, totdat de landing in het juiste hersendeel werd bewezen met een brede glimlach. Een gevoel van vreugde nam het over en Luuk mocht zich heugen in deze vrolijke belangstelling. Zijn hersenspinsel gaf deze groep de eerste echte herinnering van het schooljaar. Bedankt Luuk!