Huilers
Afgelopen twee weken heb ik vakantie gehad en zijn we op diverse plekken in het Noorden van het land geweest. Zo hebben we eerst de Weerribben aangedaan, cultuur gesnoven in Leeuwarden en toen naar de eilanden geweest. Dit keer hebben we Terschelling en Vlieland bezocht wat weer een feest van herkenning was. In de Weerribben hadden we een dagje een fluisterboot gehuurd wat echt een aanrader is, jonge ringslangen zwemmend langs de boot, jagende visarend boven je hoofd en een roerdomp opvliegend uit het riet. En dan natuurlijk de rust die je in die gebieden en ook op de eilanden ervaart in deze tijd van het jaar. Met de zeehonden gaat het erg goed bij de wadden en als je tussen Vlieland en Terschelling vaart zie je er honderden op de zandbanken liggen. Zo zagen we ook dit jonge zeehondje eenzaam en alleen op een zandbank liggen, een zogenaamde huiler. Een huiler is een jong zeehondje dat zijn moeder is kwijtgeraakt of verstoten is en soms een klaaglijk geluid voortbrengt, meestal sterven ze. Als je daar zo'n beestje eenzaam ziet liggen, in je verbeelding zie je zijn tranen, gaat je hart huilen maar ook dit hoort helaas bij de natuur. Na een mooie tijd in het Noorden ga ik nu weer genieten van onze eigen Mooie Laarbeekse natuur!