'Zonder respect geen plezier'
Tekst: Rudy van den Enden
Foto: Johan Maas
Laarbeek - Het buurthuis van Mariahout was 25 september het podium voor de thema-avond 'Respect en Sportiviteit'. Pedagoog en onderwijskundige Marcel van Herpen, nam de aanwezigen mee in een interactief gesprek over het welbevinden en betrokkenheid van de jeugd, waar menigeen mee werkt, op wat voor manier dan ook.
Breed initiatief
Deze avond was een initiatief van meerdere organisaties zoals bijvoorbeeld de voetbalverenigingen ASV'33, ELI en Sparta'25, korfbalclub Flamingo's, de Scouting uit Aarle-Rixtel en Beek en Donk en de gemeente Laarbeek.
De contactpersonen van Laarbeek Actief, te weten Mevrouw Ilse van Ham, sportcoach van de gemeente en Jaccy van den Enden, sportcoach ViERBINDEN, hadden de avond prima verzorgd en tijdens de opening sprak Mevr. Van Ham vertegenwoordigers van diverse geledingen, die het er allemaal over eens waren dat als men werkt met de jeugd, respect hebben voor elkaar het belangrijkste is en dat er dus overal moet tellen dat er 'meer is dan punten alleen!'
Visie Marcel van Herpen
Met een brok aan ervaring in het werken met en voor kinderen, liet Marcel van Herpen veel verrassende ervaringen horen, waar natuurlijk leerpunten in zaten voor iedereen in de zaal.
Wat voorop stond en telkens terugkwam, was dat de kinderen het leuk moesten vinden met waar ze mee bezig waren. Hun welbevinden moet voorop staan met daarnaast een grote betrokkenheid, om iets te leren, vorderingen te maken. "Ze moeten doen wat ze kunnen en wat ze kunnen moeten ze doen! We zijn allemaal opvoeders en wanneer voeden we de jeugd goed op? Ze krijgen de zelfverzekerdheid van een ander en stellen zich de gehele tijd de vraag; Wie ben jij? Ze willen weten met wie ze van doen hebben, wat én wie je bent. De kleine dingen doen er toe en als ze weten wie jij bent, weten ze, hoe ze zich t.o.v. jou moeten verhouden. Als je elkaar écht leert kennen en de kinderen weten waar jij bijvoorbeeld boos om wordt, is het klaar en zijn de kinderen rustig en kun je wat met ze doen, trainen, dingen leren, etc."
Marcel vervolgde zijn 'betoog', soms met bevestigende blikken gadegeslagen, maar zeker waren daar ook 'optrekkende wenkbrauwen'. "We kijken naar gedrag en prestaties, niet meer naar het kind zelf. Het zijn geen machientjes. Iedereen heeft zijn eigen pijntjes, ook de leraren, trainers en begeleiders. Iedereen wil ook gezien en gehoord worden, gevoeld en begrepen worden. Dan wordt men een mooie Laarbekenaar!"
Utopie of werkelijkheid?
Na goed geluisterd te hebben, kregen de aanwezigen van Marcel '5 minuten' om er samen over te praten, elkaars meningen te aanhoren, ideeën en ervaringen uit te wisselen.
Het had veel stof doen opwaaien. Je moet elkaar dus beter leren kennen en daar moet in geïnvesteerd worden. Per slot van rekening, gaf Marcel aan, is iedereen anders, zit iedereen er anders in en beleeft iedereen 'het spelletje' ook anders. "Verder is het ook complex, omdat jij als leider, trainer, leraar, e.d. ook te maken hebt met jouw gevoel op dat moment'"
Maar hier gaat veel tijd in zitten en daar was menigeen het toch wel over eens: "Het is waar wat ie zegt, wat er verteld wordt, maar dit is wél een optimale situatie, waarin voorbeelden worden geschetst die ook zo horen te zijn.
Pedagogisch differentiëren
Ongeacht het wel of niet kunnen bewerkstelligen van een 'gezonde omgang' met de jeugd, is men het er wel over eens dat het pedagogisch differentiëren, het verschil maken in bijvoorbeeld het geven van aandacht, van essentieel belang is. "Je moet leren om verschil te maken, een ander persoonlijk te waarderen, om zo óók een hechte groep te maken", waren de laatste woorden van pedagoog Marcel van Herpen, wiens voorbeelden en eigen ervaringen, nog lang zullen 'nadreunen'. In ieder geval het kleine uurtje hierna, waar onder het genot van een natje en een droogje, velen nog naar elkaar luisterden.