Kippenvel
Dit voorjaar kwam er een verzoek van de Commissaris van de Koning van onze mooie provincie binnen om met een afvaardiging uit onze gemeenschap mogelijk deel te nemen aan de Brabant Stoet te Bergen op Zoom, onlangs gehouden op zondag 16 september. Volgens de bekende "Laarbeek-methode" vroeg ik een aantal dorpsgenoten op de koffie om hierover van gedachten te wisselen. Deze betrokkenen dorpsgenoten, de voorzitters van onze drie bekende Laarbeekse harmonieën, waren direct enthousiast en besloten meteen met een grote Laarbeekse delegatie naar Bergen op Zoom af te reizen. Immers: onze Commissaris had eerder deze delegatie uitgeroepen tot het Tweede Brabants Orkest! Uiteraard moest er wel het nodige worden geregeld en de muziekarrangementen worden afgestemd, maar daar moest ik mij vooral niet druk over maken! Enige eis aan mij gesteld: "je moet er zelf bij zijn met je eega"……Vanzelfsprekend...!
Dus werd zondag 16 september een gedenkwaardig moment. De Brabant Stoet was een eenmalig festival onder auspiciën van de Provincie Noord-Brabant in samenwerking met de gemeente Bergen op Zoom. Liefst 2500 deelnemers in een optocht met ruim 100 combinaties. Het Tweede Brabantse Orkest uit Laarbeek met bijna 150 (!) leden uit onze mooie gemeente, afkomstig van drie geweldige harmonieën, sloot de optocht af. Uiteraard loopt zo'n optocht altijd uit, mede door de overweldigende publieke belangstelling, maar onze aanwezigheid was zowel bestuurlijk als door de organisatie gesprek van de dag.
Rond half 6 kwam onze afvaardiging uiteindelijk richting defilé bij het oude raadhuis in het historisch centrum van Bergen op Zoom. Collega-burgemeester Frank Petten, Commissaris van de Koning Wim v.d. Donk, Lizeth en ik stonden onze club vol verwachting op te wachten. Overweldigend was de entree: met 150 Laarbeekse muzikanten op het centrale plein waarbij tamboer- maître Theo Peren haarfijn aanvoelt dat er even moest worden gestopt voor een muzikaal eerbetoon. Daar staat Laarbeek op zijn allerbest: eendrachtig musicerend met onze drie harmonieën. Gelukkig hoef ik alleen maar toe te kijken: super-trots, geen andere superlatieven in woorden nodig. Met groene stropdas, net als de rest, wordt kort daarna afgezwaaid om de optocht te vervolmaken. Kippenvel...
Kort daarna begin ik te bellen/appen met muzikanten waarvan ik het nummer heb maar die natuurlijk nog lang niet zijn uitgelopen..., immers die moesten mijn superlatieven zeker aanhoren. In de sporthal hebben wij elkaar gesproken, dank en gedeelde trots en passie uitgewisseld.
Tjonge; ik mag hier gewoon burgemeester zijn!
Frank van der Meijden
