"D´n Hugo"!
In de Spaanse Costa-Blanca zijn diverse Nederlandse supermarkten gevestigd. Ze worden wekelijks bevoorraad door bekende Nederlandse grootsupers, dus verse haring en pindakaas met échte brokjes pinda´s zijn hier gewoon te verkrijgen. Ik kies liever voor het Spaanse, dus in die supermarkten zie je mij sporadisch. Maar het lezen van Spaanse berichtgevingen verwerkt in een Nederlandse uitgave doe ik dus wél, omdat dat voor mij nog altijd makkelijker te lezen is dan een Spaans nieuwsblad. Die Nederlandse uitvoeringen verslind ik wekelijks en liggen overal te koop aangeboden. Sommige blaadjes zijn zelfs gratis. "De Hallo" is een Spaanse koopkrant in Nederlandse uitvoering en iedereen in de Costa-Blanca wéét dat Hugo daarvan redacteur is (inmiddels was… maar dat vertelde hij me later)! Hugo is een Belg, alhoewel hijzelf de voorkeur geeft aan het woord Vlaming…
Onlangs kreeg ik een telefoontje; "Aléé hier met d´n Hugo". Hij wilde een afspraak maken voor een interview. Een interview? Ik was er zeker van dat hij de verkeerde Wittebol benaderde. Mijn man misschien, of mijn dochter die sinds kort ook in Spanje woont? Maar nee… hij was "sjuust". "Maar ik heb helemaal niets te vertellen"! Hij vond van wel. Hij volgde mij geruime tijd via Facebook en vond dat ik daarop anders genóég te vertellen had (Oeps)! Ook had hij enkele artikelen gelezen die ik voor DeMooiLaarbeekKrant had geschreven… dus hij was zeker… het interview was voor mij bedoeld. Er werd een datum geprikt en een paar dagen later stond D´n Hugo voor mijn poort. Onder het genot van een kopje koffie beantwoordde ik zijn vragen en vertelde er nog het e.e.a. bij. Alles bij elkaar duurde het interview slechts één kopje-koffie-lang en gek genoeg was D´n Hugo meer aan het woord dan ik. Maar hij wist genoeg! Op mijn vraag wanneer het artikel geplaatst zou worden zei hij: "April 2019". Uhhhmmm? Waarom zat hij dan nu al in Lliber? "Omdat de uitgever ook tijd nodig heeft". Uitgever? Ik dacht dat het een week later in de krant zou komen staan, maar het bleek helemaal niet voor de krant te zijn! Uhhhmmm? Hugo vertelde dat hij inmiddels gepensioneerd- en dus niet meer als redacteur werkzaam was. Hij had opdracht gekregen via het VVV-kantoor in het nabijgelegen Jalón om een boek te schrijven over Vall-de-Pop (zoals "mijn" Jalónvallei hier wordt genoemd) voor Nederlandse toeristen. Daarin zouden enkele valleibewoners worden belicht. Hij zou het boek gaan schrijven en ik "moest" daarin. De deadline is begin december, dus daarom was hij nu al hier. Maar waarom ik, want de Jalónvallei stikt van de Nederlanders? "Omdat heel de Jalonvallei jou kent" (Oeps)! Dat ik de Jalónvallei aan het schilderen breng daarvoor hoef ik toch geen pagina in dat boek. Hij vond van wel. Nouja, het boek verschijnt in April. Ik wacht wel af wat D´n Hugo van mijn korte verslagje heeft gemaakt want hij zei bij vertrek letterlijk: "Ik kijk wel wat ik ervan kan brouwen"...
Adios. Ik groet Laarbeek met Spaanse zonnestralen. Anne Wittebol-Aarts. www.FincaErbalunga.com
