Oma met die witte haren
In mijn laatste column besteed ik graag aandacht aan een oudere buiten mijn werk. Ik heb natuurlijk veel met oudere mensen te maken, en misschien kan ik het daarom zo goed met oma vinden. Of gewoon omdat we familie zijn, ze lief is, en ik mezelf stiekem soms wel herken in dingen die ze zegt. Ik heb twee lieve oma's, over één oma ga ik het hebben in deze column.
Ze ziet er echt uit als een oma. Mijn vriendinnen omschreven haar altijd als ''Oma met die witte haren'' of ''Dat kleine lieve omaatje''. Ik denk graag terug aan de tijd dat we vroeger naar opa (die leefde toen nog) en oma gingen. Wat een mooie onbezorgde tijd. Ik met mijn nichtje in de keuken en mijn broertje en neef in de gang. We deden de deur tussen ons in dicht en schreven briefjes naar elkaar die we onder de deur door schoven. Soms ontstond er wel eens heibel. Of de sinterklaasavonden waarop we met spanning zaten te wachten tot we ein-de-lijk de cadeaus mochten gaan uitpakken. Kratten vol met speelgoed en knutselgerei namen we mee naar huis. Wow wat zijn wij altijd verwent! De jaren zijn voorbij gevlogen en de tijd gaat nu nog steeds snel. Opa is er al 21 jaar niet meer. Vlagen uit die tijd kan ik me nog wel herinneren. Oma vult nu de dingen, die ik niet meer weet, aan met haar verhalen. Inmiddels kunnen we over alle onderwerpen praten, en dat doen we dus ook geregeld. Als ik bij oma ben voel ik me vertrouwd, thuis, onbezorgd. Zij geeft mij het gevoel dat ik mezelf mag zijn, en er niks om moet geven wat anderen van mij denken. Hoewel ik mezelf vaak herken in haar, zie ik ook de generatieverschillen. Dit bespreken we wel eens, en zij oordeelt nooit! Dat is echt haar kracht. Ik hoop dat ik haar nog heel wat jaren mag blijven bezoeken en mooie gesprekjes kan hebben aan de keukentafel. Het beeld dat ze me altijd nazwaait vanuit haar hoge tuin, over de schutting en ik langzaam voorbijrijd met de auto vergeet ik nooit. Ik koester het, want de jaren vliegen voorbij en voor je het weet gaat oma naar opa. Maar voorlopig blijft oma nog dat kleine omaatje met die witte haren…