Op het puntje van m'n stoel
Voor de lezers van deze column kunnen verschillende herinneringen opgeroepen worden, als je deze titel leest. Natuurlijk een 'uitdrukking' waarbij je dan niet alleen aan sport hoeft te denken, maar wél één die aangeeft dat je gruwelijk door iets 'gepakt' bent! Zo vergeet ik de sketch van Hans Teeuwen nooit meer, waar hij bij zijn leraar vooraan zit, op het puntje van zijn stoel en met een open mond luistert naar een geschiedenisverhaal: "Interessant, interessant... ga door, ga door, ga door... boeiend, boeiend, ik hang aan je lippen, ga door, ga door! Hilarisch, maar toch ook herkenbaar. Of je weet je nog de tekst te herinneren van Elly en Rikkert, van het lied 'Op het puntje van je Stoel!' Och, wat lang geleden. Nee, dan toch maar enkele 'sportevents' aanhalen waarbij je echt bijna van je stoel gleed. Figuurlijk gezien uiteraard. Het was nou niet dat iedereen zich zo 'geboeid' voelde door de wedstrijd van afgelopen zondag tussen Feyenoord en PSV, maar het was wel degelijk een wedstrijd waarbij je rechtop zat! Natuurlijk heeft dat 'geboeid zijn door' te maken met jouw favoriete club, maar ook voor de neutrale toeschouwer nog meer met de beladenheid van de wedstrijd, de spanning in de competitie en als laatste natuurlijk ook met de gepassioneerde manier van voetballen, de sfeer in het stadion en al wat er om heen verteld, gezien en gehoord wordt! Zo was daar ook een hockeywedstrijd van de heren om het wereldkampioenschap, wat bij lange na niet deze entourage haalde. En nou doet een eenvoudige overwinning natuurlijk ook geen goed daaraan! Nee, wat wél het puntje van de stoel haalde (dat zal eenieder ook wel beamen), was een groepswedstrijd handballen dames tegen Spanje. Wat hier aan bijdraagt, bestaat natuurlijk wel uit een groter geheel. Zo zijn daar de goede resultaten van de afgelopen jaren. Stuk voor stuk leuk uitziende meiden, met ook nog een bekende verloofde... maar wat vooral zo aanspreekt bij deze groep, en dús ook bij hun wedstrijden, is de gedrevenheid, volle overgave en enthousiasme waarmee deze groep pleegt te spelen. En laat staan hoe de coach hen coached! Met veel geschreeuw en bombarie de poppetjes op hun plaats zettend en een groep die hier blind op vaart! Inderdaad geweldig om te zien! Menigeen zat dan ook afgelopen maandagavond op het puntje van zijn stoel, met zweethanden de handbaldames te volgen, eindigend in een apotheose van spanning, ontlading, vreugde en ontroering...
Even weer op de plaats rust, goed op mijn stoel zittend... diep inademend! Laat ik mijn laatste column in 2018 toch beheerst afsluiten met de tekst van bovengenoemde titel;
Vrede voor de mensen
Een wereld zonder grenzen
Voor iedereen te eten
En niemand wordt vergeten
Vlaggen in de boom
Shalom shalom...
Voor straks een fijne Kerst en een gelukkig nieuwjaar!