'Ik voel nattigheid'
'Meester, ik voel nattigheid aankomen,' voorspelde de goedlachse Rene nadat hij met een kop vol sneeuw binnen was komen wandelen op de vroege ochtend. Een dubbelzinnige opmerking, zo bleek een paar tellen later toen Desiree langs kwam stomen. Als de sneeuw in haar nek en muts nog niet was gesmolten, dan gebeurde dat wel door de stoomwolken die om haar heen hingen. Woest trok ze haar handschoenen uit, draaide ze de sjaal om haar nek weg en wrong ze zich uit haar jas. Deze werd vervolgens behoorlijk driftig neergekwakt, waarna haar wilde stierenblik op standje oneindig ging. Juist op dat moment probeerde haar jas-ophang-buurvrouw haar nog even tot rust te manen door een betuttelend 'zo erg is het allemaal toch niet' uit te brengen, maar dat werkte niet bepaald op de gemoedstoestand van Desiree. Haar dag was al verpest door die ene sneeuwbal die pardoes achter in haar nek, tussen sjaal en paardenstaart, langzaam maar gericht en bovenal ijskoud een weg naar beneden zocht. Zo langs de ruggengraat van Desiree. Water, warm of koud, gaat daar waar het eigenlijk niet heen moet gaan en dat gold dus ook voor deze sneeuwbal. Ze stoof het klaslokaal in, dwars door alles en iedereen. Er was geen sprake van maandagochtendmoeheid, spontaan was eenieder klaar- en klaarwakker. De stoel werd van tafel getild alsof het een veertje was en stortte neer op het arme tapijt. Mevrouw zette haar derrière pardoes op het zitvlak van de zuchtende stoel en haar natte broek zoog zich direct vast. Muisstil pakte eenieder zijn of haar zetel en nam ook plaats in de kring. Er werd gepoogd te grinniken maar een kordaat en dwingend 'ssssst' brak deze lauwe poging tot lachen abrupt af. De ogen richtten zich op de meester die ook plaats ging nemen. 'Goedemorgen jeugd, ik zie dat jullie de sneeuw al goed gebruikt hebben. Alleen bespeur ik ook dat sommige sneeuwvlokken net wat te ver gingen, nietwaar Desiree?' Desiree keek op, ze vertoonde al wat meer kleur op haar snoet en een kleine glimlach liet haar al wat meer stralen. Desiree is nooit lang boos en ziet de lol van een opmerking wel in. Sterker nog, ze reageert vaak nog gevatter dan al het geval was. 'Ja meester, ik koel in ieder geval zo wel lekker snel af,' en haar lach werd breder en glansvoller, waarop Rene de maandagochtend weer op de rit kreeg met zijn reactie: 'Fijn Desiree, je weet het ijs wel te breken'.