Zomaar een avond
Het was genoeg geweest voor die dag. Het enige wat ik wilde was lekker op de bank ploffen en 'The Voice' kijken. Maar beloofd is beloofd. Er stond een afspraak gepland met de 19-jarige zoon van het gezin. Voor een vrijwilligersbaantje. Deze jongen wil heel graag in contact komen met Nederlandse jongeren én hij wil zich heel graag nuttig maken. Dit kon wel eens een heel mooie start voor hem zijn.
De pantoffeltjes staan al voor me klaar als de deur met een grote zwaai opengaat. Gehaast zeg ik dat we meteen moeten gaan. Maar nee, ik moet even binnen komen. Met een triomfantelijke blik wordt er een brief onder mijn neus geduwd. Als ik hardop voorlees dat ze voortaan op andere dagen naar school moeten, kijken ze mij stralend aan. Dit betekent dat ze hun vrijwilligersbaantje op vrijdag weer op kunnen pikken. Hun enthousiasme pept mij zowaar op en als de jongste zoon nog even vraagt of ik hem kan helpen met een aanmelding, beloof ik dat te doen. Na terugkomst. Maar nu eerst weg.
Als we bij de voordeur staan komt de andere zoon me nog even verwelkomen. Hij is degene die al een behoorlijk woordje Nederlands spreekt. Daar complimenteer ik hem regelmatig mee. Met een stalen gezicht zegt hij: 'morgen gaan ik voetballen', 'in Schijt'! Met dichtgeknepen neus zeg ik dat ik hoop voor hem dat hij geen gelijk heeft. Dan moet ik toch nog even wachten want hij wil het wel goed weten. Schayk dus. Dan kunnen we eindelijk op pad. Wat volgt is een heel leuk kennismakingsgesprekje bij een Laarbeeks jongerencentrum. Dat de nieuwe vrijwilliger nog nauwelijks een woordje Nederlands spreekt, blijkt voor de voorzitter van de club geen probleem. Ze hebben er vertrouwen in. Helemaal super.
Snel terug die aanmelding doen en dan alsnog die bank op. Zes paar ogen volgen mijn verrichtingen. Vader leidt me af als hij in zijn allerbeste Nederlands iets vraagt. Ik kan er echt niets van bakken. Google translate erbij gehaald. In het Nederlands komt er letterlijk staan: 'Heb je de hulpmiddelen van mijn jurk afgezakt?' Ik hoef niet uit te leggen dat er iets niet klopt, dat zien ze wel aan mijn gezicht. Ik schiet in de lach en met mij het hele gezin. Mooi hoe woorden soms overbodig zijn.
Als ik thuiskom heb ik veel meer energie dan toen ik ging…