Geblinddoekt de school door
Je verjaardag vieren op school zal nooit en te nimmer zonder slag of stoot gaan. Al wil je er als meester of juf zo graag onderuit, als het aan de leerlingen ligt worden er de hele dag door ballonnen opgeblazen en vervolgens weer kapotgetrapt. Het begint al op de dag voordat je jarig bent. Plots moet je, vlak voordat de bel gaat, naar de directeur toe. Op de vraag 'waarom' wordt niet echt een waterdicht antwoord gegeven. Langs de vragensteller af kijkend zie je wel een hoop grote, verwachtingsvolle ogen jouw kant inkijken. Dwingend hypnotiseren ze mij om dan toch maar vlak voor het eind van de schooldag te vertrekken. Nog niet bij de deur aangekomen sprinten al een aantal leerlingen door de klas en beginnen direct om stilte te gillen. Nadat ik zo'n 5 minuten zit, en me met een glimlach bij de directeur heb gemeld (die zat dus ook in het complot) komen een aantal vrolijke koppen melden dat ik mijn klas weer in kan. Het is klaar. Ik vraag me af: 'Vinden ze het niet vreemd waarom ik zomaar de klas uitloop?' Afijn, ik weet wat me de dag erna te wachten staat, de klas is voor school verboden voor de meester. Veelvuldig heb ik dit bij collega's al gezien; de kinderen heel vroeg op school, sluipend om het gebouw, elkaar manend om stilte, maar om kwart voor 8 in de ochtend fluisteren om stilte klinkt als een gillend kind in de gymzaal. Om maar niet te spreken over circa 20 kinderen in een klaslokaal, de zaak versierend en daarbij proberen zo stil mogelijk te communiceren. Het is een hilarisch tafereel.
Zoals gezegd, ik mag mijn klas niet in ('zo kan hij ook zijn lessen niet voorbereiden dus gaan we lekker niet leren, is de simpele leerling-opinie') en nestel me maar weer in de koffiekamer, totdat het moment daar is: 'Meester, je mag komen!!' Een stel triomfantelijke gezichten staan paraat om met een vaatdoek mij te blinderen, een stoel op wielen staat gereed om mij een duizelingwekkend rondje door de school te laten rijden om vervolgens te worden verrast door de uitzinnige kindjes in de klas. En die klas, jawel, die is in vele kleuren (en soms ook geuren) versierd. Confronterend zijn steeds die getallen die een 3 en een 6 vormen, maar dit alles wordt ruimschoots goedgemaakt door alle lieve felicitaties en welgemeende handjes die ik mag ontvangen van die koters die ik dag in en dag uit mag begeleiden in het groot worden. Jarig zijn op school is een belevenis die elk jaar weer zorgt voor veel vreugde... tenminste, zolang het leren maar niet plaats gaat vinden. 'Jongens, we gaan nu toch echt even wat rekenen...'