Jo van Uden-van den Heuvel
Vervelen doet Jo van Uden-van den Heuvel zich zelden. Ze heeft altijd wel iets om handen. Net terug van het sporten wordt DeMooiLaarbeekKrant warm welkom geheten in haar huis aan de Talingstraat in Mariahout.
Stil zitten is er voor jou niet bij?
"Ik heb net de tuin een beetje omgedaan en ik schilder. Ik ben vrijwilligster bij de Zonnebloem en speel toneel. Mensen kennen me ook van Pelgrimsrust dat ik lange tijd samen met mijn man Jan had. Werken in het café is een familie-aangelegenheid. Diverse familieleden zaten in de horeca. Eén ding heb ik wel geleerd toen ik achter de bar stond: luisteren en op tijd je mond dicht houden. Je bent net maatschappelijk werkster. Ik kan me goed in anderen verplaatsen. Levenservaring heb ik genoeg opgedaan."
Hoe deed je levenservaring op?
"Geboren op het Ginderdoor verhuisde ons gezin toen ik nog jong was naar het Broek. In mijn jeugd was het leven anders. We leefden erg geïsoleerd en toen ik voor het eerst naar school ging, was ik echt wereldvreemd, niets gewend. Zestien was ik, toen mijn moeder stierf. Ik herinner me het nog goed. Ze werd ziek op de dag dat de harde weg naar het Broek geopend werd. Het was december en werd gevierd in een grote danstent terplekke. Als jong meisje mocht ik erheen. Wat er met moeder aan de hand was, wisten we niet. Na ruim een maand overleed ze. Achteraf begreep ik dat ze leukemie had. Als een van de oudere meisjes in het gezin werd ik opeens verantwoordelijk."
Een bepalende gebeurtenis voor de rest van je leven.
"Je rol werd anders, voorheen deed je ook genoeg in het huishouden. Ik herinner me dat ik met mijn zusje een inenting voor de pokken moest gaan halen. We gingen met de bus van Tinus Vermeulen naar Lieshout. Ik was verlegen en wist niet dat kinderen uit Mariahout voor mochten omdat anders het busschema in de war zou raken. Na een enorme uitbrander werden de spuiten er bij mijn zusje lomp ingeduwd. Opgroeien doe je dan snel. Ons gezin werd uiteindelijk opgesplitst. Ik trouwde op mijn negentiende bij Jan in. Een echte jeugd heb ik niet gehad."
Uiteindelijk stond je jaren in Pelgrimsrust.
"Dat was mooi, maar hard werken. Jan kwam mee in het café toen het slap was in de bouw. Mooie herinneringen heb ik aan Mariahout 50. Ik weet nog goed dat Mariahoutenaren emigreerden. Gezinnen die vertrokken stopten nog even bij het schoolplein. Alle kinderen kwamen uit de klassen om ze uit te zwaaien. De helft van mijn kleuterklas is gegaan. Wat was het mooi om velen tijdens Mariahout 50 terug te zien. Ook had de Pelgrim 's ochtends de koffietafel van Harry Vereijken (101) en 's middags het 65ste huwelijksfeest van Hein en Miet Vogels. Omdat Miet ziek was, werd de mis in het café opgedragen. In mei 1995 moest ik stoppen met het café. Jan had keelkanker en is in februari 1996 overleden. Ik ben gelukkig een heel opgewekt persoon en sla me door tegenslag heen. Ik houd ervan anderen te helpen. Laatst heb ik gekookt voor vijf alleengaande mannen. Is eigenlijk wel weer voor herhaling vatbaar. Eigenlijk heb ik ut bitter dan ik 't oit heb gehad."