Als je wint, heb je vrienden...
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat als je verliest, dat je dan vijanden om je heen hebt! Nee, maar het is duidelijk dat als er wat te vieren valt, dat je dan véél meer mensen om je heen hebt dan anders. Iedereen wil dan wat van je en iedereen wil meedelen in jouw vreugde en die van de club. Is er niks te vieren, dan is er ook niks aan, bij wijze van spreken... maar in ieder geval een stuk minder.
Neem nou ook de spelers zelf, diegene die het moeten maken... die hebben toch óók veel meer plezier in het spelletje. Zij zijn er elke keer op de training, om maar niks te missen en er zéker in te staan op de speelzondagen. Óók de technische en verzorgende en materiaalstaf zien er een stuk enthousiaster uit en stralen veel zekerheid en vertrouwen uit. Dit alles heeft natuurlijk weer zijn effect op de supporter, die een stuk vermakelijker vermaakt wordt met de wedstrijden, die er ook toe doen. Want elke wedstrijd telt en elk punt kan heel belangrijk zijn in de strijd om het kampioenschap. Nee, alles gloort en alles ziet er rooskleurig uit...
Dan moet er ook genoten worden, alles beleven en samen die kar op, samen feesten, samen het gevoel van onoverwinnelijkheid vieren... juist ja, samen... en niet de één hier en de ander weer daar. Dat zou jammer zijn, toch!
Alhoewel... ook tijdens het feesten sluiten er mensen aan die je nooit op het sportpark ziet, of zich nooit geuit hebben tegenover de prestaties van de vereniging, totdat... Juist ja, tot er iets te vieren valt en we weer vooraan staan in die polonaise.
Geweldig toch, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Ik hoop dat er overal veel gewonnen wordt, zodat er veel gevierd en gefeest kan worden en we allemaal met een heerlijk gevoel en blij gezicht de wedstrijden kunnen bezoeken! En zo niet dan is 'voetbal, meer dan punten alleen!'