Twee reebruine ogen
Twee reebruine ogen, zo begon een liedje uit vervlogen tijden waar ik afgelopen weekend aan moest denken. Ik had besloten nog eens wat op Croy rond te gaan struinen en het was zeker weer genieten. Vorige week zag ik daar de middelste bonte specht, een behoorlijke zeldzaamheid in Nederland die het gelukkig wel goed doet de laatste jaren. Ook zag ik dat de steenuiltjes die ik al jaren volg weer jongen hadden die net uitgevlogen waren. Bij een bezoekje aan Broos Biemans besloot ik nog eens door de boomgaarden te gaan dwalen waar vaak van alles te zien is. Ik loop dan zachtjes langs de rijen met fruitbomen en kijk bij elke rij voorzichtig om het hoekje. En jawel hoor, daar stond op een meter of tien een reegeit rustig te grazen. Doordat ik zo stil was en de wind goed stond had ze mij nog niet in de gaten tot ze het klikje van mijn camera hoorde. Ze staarde me verbaasd aan en bleef net als ik stokstijf stilstaan, dit duurde zo een tijdje tot ze rustig tussen de rijen verdween. Toen speelde dus dat liedje door mijn hoofd en had ik weer genoten van onze Mooie Laarbeekse natuur!