'Afsluiten die hap!'
'Nou meester, afsluiten die hap!' Terwijl de laatste leerlingen traditioneel de school via het raam verlaten klinkt er op het eind van de rij dat de hap maar moet worden afgesloten. 'Welke hap?' vraagt Erik al staande in het open raamkozijn balancerend op een voet terwijl de andere naarstig houvast zoekt. Eriks handen omklemmen de zijkanten van het raamkozijn en zijn hoofd maakt een draaiende beweging. Een weldadige poging om contact te zoeken met diegene achterin de rij die de afsluitende hap veroorzaakte. Voor een seconde lijkt dit alles goed te gaan, een turnjury zou er een 8.2 voor hebben gegeven, ware het niet dat de afsprong nog moest komen. Eentje die niet voorbereid was, zo bleek twee tellen later. Het oogcontact met 'hapafsluiter' was net gemaakt en laatstgenoemde wilde met een grandioze glimlach eigenlijk reageren, maar in plaats daarvan bulderde er een decibelrijke schaterlach uit. Want juist op dat moment kukelde Erik met zijn hele hebben en houwen pardoes het raam uit. Zijn graaiende handen grijpend naar de kozijnen die zojuist nog in zijn knuisten zaten, de ogen langzaam maar zeker in standje paniek en zijn benen inclusief voeten meevierend als hulpeloze passagiers. Dit alles voorzien van de schaterlach achterin de rij en een stel kijkers binnen en buiten het lokaal waar iedereen normaliter veilig het gebouw verlaat. Voor deze jongeman was het nog maar de vraag of dat nu ook zo gold. Zijn landing was er eentje uit het boekje. Achterwaarts rollend over de speelplaatsstenen stond hij binnen een mum van tijd weer op zijn benen. Nog wat beduusd van hetgeen er zojuist gebeld was ontstond er spontaan applaus vanachter het openstaande kozijn. De bewondering sprong van de gezichten van het klapvee, zo onder de indruk waren ze van de rol die zojuist voor hun neus plaats had gevonden. Ook de veroorzaker van deze gebeurtenis was beduidend minder schaterlachend aanwezig dan een paar tellen terug. Desalniettemin had hij al snel zijn woordje weer klaar. 'We gaan rollend het schooljaar uit, dankzij Erik!' En terwijl ook de laatste leerlingen het gebouw via het raam verlieten werd het raam gesloten: 'Afsluiten die hap,' riep Erik nog vanachter het raam een kleine schaafwond rijker die hem nog lang doet heugen aan deze ongewilde 'hoofdrol'.