Aanrommelen
Banners met 'We gaan weer naar school' worden boven de rijbanen geknoopt, het stof wordt van de brigadiersjassen geblazen en de zoemer wordt ingesteld; we maken ons op voor een kakelvers en bloedje nieuw schooljaar. En dat doen de meeste juffen en meesters in de laatste vakantieweek. Men ontwaakt dan uit hun zomerroesje. Meestal gebeurt dat bij binnenkomst, zodra de alarminstallatie begint te piepen. 'Oeps, wat was de code ook alweer?' Met meer geluk dan wijsheid wordt, nadat eerst de pincode is ingevoerd en vervolgens de geboortedatum van jezelf, de derde poging verzilverd en mag er met een gerust hart de weg naar het lokaal worden gevonden. Daar vindt realitycheck twee plaats: stof, karkassen van vliegen en wegvluchtende spinnen, die elk schooljaar groter en zwarter lijken te worden. Gelukkig is er al snel een collega in het gebouw, waardoor de aandacht wordt verlegd naar de 'Hee, hoe is het? Goede vakantie gehad? Lekker geweest? Warm he! Jammer dat het alweer voor bij is, ik wende er net aan' en dat soort gespreksstof. Vakantieklets die met elke collega die binnenkomt verlengd wordt en zich uiteindelijk nestelt in de koffiekamer. 'Nou, ik zal dan toch maar eens wat gaan doen,' klinkt het na zo'n twee uurtjes, waarna hernieuwd de schok van alle lijken in het lokaal zorgt voor sidderingen in het leerkrachtenlijf. En niet alleen dat, ook het aangezicht van het lokaal bedolven onder de nieuwe werkboeken, schriften, tafels die nog op hun plek moeten worden gezet en verdwaalde formulierbakjes brengen wat kreunende geluiden voort. Maar niet getreurd, met wat welwillendheid en letterlijk de voet over de drempel te zetten kom je met een uurtje werk al een heel eind. En dan mag je jezelf bij de lunch zeker wel belonen met harde broodjes en een calorierijk slaatje om vervolgens voortvarend en gedreven je hele klas in een middag aan kant te hebben! 'Zo, vandaag lekker wat aangerommeld, morgen nog een dagje en dan kunnen we wat mij betreft weer starten.'
Allemaal een goed schooljaar gewenst.