Toch nog wat te leren...
Hij was er heel duidelijk in. Na een jaar wilde hij goed Nederlands spreken én een baan hebben. Zo'n ambitie verdient alle steun dus ik besloot hem te helpen waar ik kon.
Dat enthousiasme zag ik bij deze jonge vader overal in terug. Alles wat hij deed gebeurde met de beste intenties. Een aardig gesprekje konden we na een half jaar al voeren, mede dankzij zijn oudste dochtertje dat het Nederlands heel snel oppikte. De tijd die hij overhad naast zijn inburgering en het gezin, werd besteed aan zijn woning. Met weinig middelen van Marktplaats had hij van hun huis een echt thuis weten te maken. Toen ik hem complimenteerde met het mooie wandmeubel dat hij zelf gemaakt had, zei hij dat meubels maken zijn passie was. Ondertussen was hem wel duidelijk geworden dat je in Nederland niet alleen werkt om geld te verdienen maar ook om jezelf te ontwikkelen. Hij vroeg mij of het mogelijk zou zijn om na zijn inburgering naar een meubelvakschool te gaan. Met zo'n jong gezin en een uitkering zou dat een duur grapje worden. Doordat ik allang aangestoken was door zijn enthousiasme, beloofde ik te bekijken wat er mogelijk was.
Toevallig heb ik een zwager met een meubelmakerij die mij wel eens had verteld dat hij nogal wat problemen had gehad met de motivatie van zijn medewerkers. Ik kreeg hem zover om in een soort stageconstructie te bekijken of het klikte. Viel dat positief uit dan zou hij verder betaald intern opgeleid worden. Kat in het bakkie dacht ik…
De klik was er absoluut. In het begin kreeg ik de meest enthousiaste verhalen te horen. Over zijn leergierigheid, zijn oplossingsgerichtheid en de lekkere hapjes voor bij de lunch.
Toch eindigde dit hoopvolle avontuur. Het kwam te vaak voor dat hij de vaktaal nog niet begreep en orders daardoor verkeerd uitvoerde met alle gevolgen van dien. Ook had hij de ingebakken gewoonte vanuit Syrië meegenomen om gerust een uur later op het werk te verschijnen dan was afgesproken. Zo jammer….
Hij liet op allerlei manieren blijken dat de boodschap goed was overgekomen. Hij had er heel veel van geleerd en wilde deze fouten niet meer maken.
En mijn zwager? Die was er heel eerlijk in. Zodra hij echt goed 'vernederlandst' is, dan ziet hij hem heel graag terug. 'Het is gewoon een geweldige gast' zei hij. Dat had ik dan gelukkig wel goed gezien…