Lieshout herdenkt oorlogsslachtoffers
Tekst: Martin Prick
Foto's: Daphne Poulisse
Lieshout - Een plaquette met daarop de namen van de mensen, die in Lieshout om het leven kwamen in de oorlog is onthuld aan de Prinsenhof.
Voorzitter van de heemkundekring Lieshout Louis Doomernik legt in zijn woordje uit, hoe een en ander tot stand is gekomen en welke mensen daarbij betrokken zijn. "Piet van Lierop, oud koning van het Sint Servatiusgilde heeft de stenen gelegd, daarbij geassisteerd door een net iets oudere opperman, Jos Bekx (80)! Mijn rol was het verzorgen van de mentale coaching en het maken van foto's", legt Louis uit.
Tevreden
Jos Bekx vertelt in een emotionele speech, dat gedenken vaak een negatieve bijklank heeft. Na zo'n lange tijd is het echter zo, dat we vooral denken aan de vredige tijd, die we nu al 75 jaar kennen. Jos vertelt over het ongeluk, dat hij van dichtbij meemaakte. Een Short Stirling III, die op 26 juli 1943 om 0.28 uur neerstortte op een paar honderd meter van de boerderij van de destijds zeer jonge Jos. Boordschutter Sgt. John McLauchlan (29), nam de plaats innam van iemand die verhinderd was. Samen met de rest de bemanning kwam hij, na een bombardementsvlucht met als doel de Krupp-fabrieken in Essen, om het leven toen een Duitse nachtjager het vliegtuig neerschoot boven Lieshout.. De bemanning van deze bommenwerper heeft er misschien voor gezorgd, dat Lieshout aan een ramp is ontsnapt. "Heeft de piloot, Roderick MacDonald het vliegtuig nog net weg van de dorpskern kunnen sturen? We zullen het nooit weten", legt Jos uit. "Ik ben dan ook een tevreden mens, dat de namen van deze mensen nu weer terug zijn in ons dorp".
Graven
Henk Verbakel vertelt over twee andere gesneuvelden, twee gewone jongens uit Engeland. "Jack Crompton en David Stride waren een eenvoudige Engelse jongens. Zij werden ingedeeld bij het 4e peloton van de Royal Dragoons. Op 6 juni 1944 komen zij aan land in Normandië. Na veel omzwervingen komen zij op 22 september aan bij Keldonk om daar een brug over de Zuid-Willemsvaart te bouwen. Ze lopen in een hinderlaag en beiden komen om het leven. Als dank voor de bevrijding hebben de inwoners van Mariahout besloten hen te laten begraven bij hun eigen kerkhof. Dit is erg bijzonder, want meestal liggen zij op een grote begraafplaats. Nog steeds worden de graven netjes onderhouden door de Mariahoutenaren".
Vrijheid
Louis vertelt daarna hoe anderen tijdens de oorlog zijn gestorven als Lieshoutenaar of als soldaat in Lieshout gesneuveld. Zo ook een Duitse soldaat die in het Wilhelminakanaal verdronk. De kinderen van de Lieshoutse basisscholen laten ook hun verhalen horen op deze middag Nout en Ilke. Ilke vergelijkt haar leven met dat van eenzelfde kind tijdens de oorlog, "want dat meisje met die bruine haren en die groene ogen dat had ìk evengoed kunnen zijn", besluit Ilke haar toespraak. Nout draagt een gedicht voor, waarin hij laat zien hoe hij de vrijheid ervaart: "God wat is dit heerlijk, ik schreeuw het leven van de daken"!
Indrukwekkend
Burgemeester Van der Meijden gaat met de kinderen in gesprek over het begrip vrijheid en de belangrijkheid van het besef daarvan. Daarna onthult de burgemeester het monument, waarop de namen van de omgekomenen zijn vereeuwigd. Samen met de burgemeester legt Nout daarna een krans. Jos Bekx sluit samen met Ilke aan. Met 'The last post', voortreffelijk geblazen door Peter van Kaathoven komt een einde aan deze indrukwekkende gebeurtenis.
Bekijk alle foto's op www.mooilaarbeek.nl.
