Marion Rooijakkers-Huibers
Tekst: Dieuwke Kommerij
Foto: Liesbeth van Boxtel
De goedlachse Marion Rooijakkers-Huibers ontvangt de MooiLaarbeekKrant enthousiast in haar huis dicht bij de Brabantse Kluis. Marion is getrouwd met Maarten en ze hebben twee kinderen: dochter Lona (23) en zoon Chiel (19). Als ze zichzelf mag typeren in vijf woorden, dan benoemt ze dat ze eerlijk, behulpzaam, vrolijk, positief en sportief is. Maar dat niet alleen…
Zo, wat wonen jullie hier mooi en landelijk.
"Ja, en ik ben nog nooit verhuisd. Dit is mijn ouderlijk huis. Ik mis alleen ons pap en ons mam hier in de keuken. Misschien leuk om te vertellen: Ik ben de jongste van zeven kinderen, heb drie broers en drie zussen. Toen mijn moeder van mij in verwachting was, gingen ze onderling een wedstrijdje doen. Wat wordt de laatste? Mijn oudste broer Ton, gokte op een jongen. Fout. Later heb ik begrepen dat hij boos was, omdat hij had verloren. Hij zag me pas na een week. We schelen tien jaar en gelukkig is het contact nu heel goed", lacht Marion.
Hoe ziet een dag er ongeveer voor jou uit?
"Vandaag heb ik huishoudelijke klussen gedaan: de was, het gras gemaaid – tot dat ding kapot ging - en geschilderd. Verder werk ik als voedingsassistente in het Elkerliek ziekenhuis in Helmond. Dat doe ik al negenentwintig jaar, eerder ook in Deurne. En ik ben druk met de boekhouding voor vier varkensbedrijven."
En wat houdt jou bezig?
"Ik heb het liefst het huis vol. Misschien komt dat omdat ik uit een groot gezin kom. Toneelspelen vind ik heerlijk om te doen. Samen met Petra, mijn zus, heb ik me ooit verkleed als golf speelster. We hadden dezelfde pakjes aan en een tentje opgezet in de wei hier tegenover. Voor Maarten had ik een briefje op tafel gelegd: 'Beste eigenaar van dit land, vindt u het goed dat wij nog een nachtje langer hier kamperen?'. Hij vond het goed. Verder hangt de zolder vol met verkleedkleren. Binnenkort ben ik prinses op een verjaardagsfeestje. Ik ga alleen nog roosjes op de jurk maken. Het '23-diner' van dochter Lona aankleden vond ik ook heerlijk om te doen. En dan komen ook de verkleedkleren weer goed van pas. Voor haar vriendinnen, Maarten, Chiel en voor mij. Wij waren de butlers die in de bediening werkten."
Is er nog iets dat we over jou mogen weten?
"Ik heb weinig geheimen, maar misschien kan ik wel zeggen dat familie voor mij heel belangrijk is. Binnen de familie kan ik veel kwijt; fijne dingen, maar ook minder goede dingen.
In 2015 hebben we de Alpe d'HuZes gefietst, nadat Ton en Maria hun dochter Maike hadden verloren. Ton had voor iedereen een medaille na afloop. Hij zei: 'Marionneke, wat ben ik trots op jou!' "Dat raakte me."
Marion geeft de pen door aan Harold de Louw in Mariahout. Over vier weken leest u zijn verhaal.